سندرومی که عمر و استعداد ما را تباه می‌کند!
خراسان/ رشته‌ای را در دانشگاه انتخاب کرده‌اید؛ بعد از مدتی متوجه می‌شوید مناسب شما نیست اما می‌گویید چند ترم خواندم و حیف است! بعد هم به ناچار جذب شغلی مرتبط با همان رشته می‌شوید که علاقه‌ای به آن ندارید اما می‌گویید چند سال در دانشگاه درس‌های مرتبط با این کار را خواندم؛ حیف است کار دیگری انجام دهم. چند سال می‌گذرد، مدام احساس دلزدگی دارید، احساس می‌کنید جایی که باید نیستید و علتش را نمی‌دانید. علتش این بود که یک انتخاب اشتباه داشتید، چند مرتبه بین راه متوجه اشتباه‌تان شدید و مسیر برای بازگشت باز بود اما هر بار که روی اشتباه پافشاری کردید امکان بازگشت سخت‌تر شد؛ چون مسیر طولانی‌تری طی شده بود و ناچار راه بازگشت هم طولانی می شد. یک انتخاب اشتباه، اصرار روی آن و یک عمر دلزدگی و تحمل فشارهای ناشی از نقشی که برای آن ساخته نشده ایم. از این مثال‌ها زیاد است، کتابی را تا وسطش خوانده‌اید و شما را جذب نکرده، محتوای خوبی هم ندارد که بخواهید لااقل به‌خاطر محتوایش آن‌را تحمل کنید، مطمئن هستید در ادامه کتاب هم اتفاق تازه‌ای نمی‌افتد اما چون ۵۰ هزار تومان پول به کتاب دادید و چند ساعت روی مطالعه بخشی از آن وقت گذاشتید، حاضرید سرمایه با ارزشی مثل وقت را برای تمام کردن کتاب استفاده کنید تا وقتی که اول کار گذاشتید حرام نشود؛ اما در عمل وقت بیشتری صرف می‌کنید و نتیجه کمتری می‌گیرید چون لااقل می‌شد از بقیه وقت درست استفاده کرد. مشخص است منظور این مطلب دفاع از آدم‌هایی نیست که مدام در شغل و درس از این شاخه به آن شاخه می‌پرند.
آن هرج و مرج در تصمیم‌گیری خودش نوع دیگری از اتلاف وقت و انرژی و سرمایه است. اما حرف این است اگر چند قسمت از یک سریال را دیدیم، اگر مدتی با جمعی بودیم، اگر مدتی مسیری را رفتیم و مطمئن شدیم به‌هیچ وجه خیر و صلاح ما در آن نیست و فایده‌ای برای ما ندارد، جلوی اشتباه را بگیریم. این اشتباه رایج حتی در رفتاری مثل خرید هم ممکن است از ما سر بزند، شاید برای شما هم پیش آمده که برای خرید تا یک فروشگاه می‌روید و چیزی را که می‌خواهید، پیدا نمی‌کنید اما می‌گویید حالا که تا این‌جا آمدم دست خالی نروم! مصادیق این رفتار اشتباه را که در بسیاری از ما وجود دارد، هرکسی باید گوشه و کنار فکر و رفتارش پیدا کند و جلویش را بگیرد تا کمتر ضرر کنیم و سرمایه‌های زندگی‌مان مثل عمر، استعداد و حتی پول هدر نرود.
نویسنده : سید سورنا ساداتی | روزنامه نگار موفقیت
