یکی از ماندگارترین خاطرات بسیاری از ما که مربوط به دوره کودکی‌مان است به حضور در مجالس امام‌حسین(ع) باز می‌گردد؛ زمانی که همراه با پدر و مادرمان به مجالس امام‌حسین(ع) می رفتیم یا در دسته‌های عزاداری کنار بزرگ‌ترها در مراسم سینه‌زنی و زنجیرزنی شرکت می کردیم. حالا ما بزرگ شده‌ایم و دوست داریم به فرزندمان نیز این عشق و علاقه را منتقل کنیم اما در کنار این خواسته، برخی از ما نگرانی‌هایی داریم. اینکه چگونه از نظر روحی فرزندان را برای روضه آماده کنیم نیازمند پیش زمینه هایی در منزل است. برخی دوست دارند در حال و هوای خانه در این روزها تغییری ایجاد کنند اما نمی‌دانند چگونه این کار را انجام دهند که فرزندشان هم با آن ارتباط برقرار کند. برای دانستن این نکات همراه ما باشید با ادامه مطلب.
زندگی با رنگ و بوی حسینی
 اگر می‌خواهید کودک‌تان ارتباطی چند بعدی و عمیق با امام حسین‌(ع) و واقعه کربلا پیدا کند، بهتر است در ابعاد مختلف زندگی خود، تغییراتی ایجاد کنید. ایده‌های زیر در تغییر محیط خانه و زندگی روزمره می‌تواند به فرزندتان کمک کند تا به شکلی دلپذیر متوجه تغییر حال و هوا به این مناسبت شود.
 پارچه‌ای سیاه جلوی در خانه نصب کنید
می‌توانید با کمک فرزندتان در خانه پارچه‌ای سیاه یا جلوی در خانه پرچمی نصب کنید. اگر هیچ‌کدام از این دو را در دسترس ندارید، کشیدن یک نقاشی بزرگ متناسب با این فضا با همراهی فرزندتان و نصب آن بر روی یکی از دیوارهای خانه، می‌تواند گزینه بعدی باشد.
پخش مداحی در منزل:
در ضمن، پخش سرودهای متناسب با این روزها در خانه، از دیگر کارهایی است که می‌توانید انجام دهید. در بخش معرفی محصولات صوتی، چند نمونه مناسب را برای شما معرفی کرده‌ایم.

وسایل مرتبط با عزاداری بخرید
در این ایام می‌توانید پارچ آب یا کلمنی در خانه قرار دهید و کنار آن پرچمی کوچک به یاد امام حسین (ع) بگذارید، تا هر زمان آب خوردید به یاد امام حسین (ع) بیفتید. البته قرار دادن نوشته‌ای زیبا یا نقاشی مرتبط فرزندتان در کنار ظرف آب نیز می‌تواند کار پرچم کوچک را انجام دهد. پوشیدن لباس تیره و تهیه لباس متناسب با فضا برای بچه‌ها از دیگر کارهایی است که می‌توانید انجام دهید. به غیر از لباس، بچه‌ها علاقه زیادی به وسایل مرتبط با عزاداری مانند شال عزا، پیشانی‌بند یا زنجیر و طبل دارند.
پخت نذری
برای آشنایی با مفهوم نذری می‌توانید خودتان دست به کار شوید و با کمک فرزندتان غذایی را تهیه کنید و به همسایه‌ها بدهید. یادتان باشد بیشتر از حجم غذای آماده شده یا نوع آن، توضیح شما درباره چرایی این کار و البته مشارکت فعال فرزندتان در انجامش اهمیت دارد. 
در مجالس عزاداری، این گونه رفتار کنید
بیش از همه یادتان باشد اگر پدر یا مادر کودکی خردسال هستید، شما امکان شرکت در مجالس عزاداری مانند دوره پیش از بچه‌دار شدن را نخواهید داشت. به احتمال زیاد شما ناچارید زمان کمتری را در مجالس بگذرانید یا با تمرکز کمتری در چنین مجالسی حضور داشته باشید اما نگران نباشید، با افزایش سن فرزندتان، کار شما راحت‌تر خواهد شد و البته فراموش نکنید، همه‌ ما زمانی کودک بودیم و والدین ما نیز همین دوره را، حالا با کمی دردسر بیشتر یا کمتر، طی کرده‌اند. پس در عین حال که به برخی نکات توجه می‌کنید، به دنبال یک حضور تمام و کمال نباشید.
این نکات شامل چه مواردی هستند؟
در طول زمان حضورتان در مجالس از منع کردن و گفتن جملات منفی به فرزندتان تا حد امکان خودداری کنید. اگر می خواهید به او تذکر دهید به جای نه گفتن از جملات مثبت استفاده کنید. به عنوان مثال به جای گفتن« ندو» به او بگویید« بیا این جا بنشین تا با هم نقاشی بکشیم» این کار باعث می‌شود فرزند شما حس مثبت‌تری به فضا داشته باشد.

کودکان خردسال، دامنه توجه کوتاهی دارند و در نتیجه امکان مشغول شدن به یک فعالیت ثابت برای زمان طولانی را ندارند. بر این مبنا شما نمی‌توانید از آن‌ها انتظار داشته باشید که به عنوان مثال برای یک ساعت مشغول نقاشی باشند. با توجه به این محدودیت شاید بد نباشد، بعد از نیم ساعت، خودتان به فرزندتان پیشنهاد فعالیتی جدید بدهید.
اگر فرزندتان راه می‌رود، تقاضای مکرر برای رفتن به دستشویی دارد یا دایم سوال می‌کند، توجه کنید که او در واقع حوصله‌اش سررفته است. به جای دعوت از او برای سکوت و نشستن، برایش سرگرمی تهیه کنید. نقاشی در دفترش بکشید و از او بخواهید آن را رنگ کند یا اعداد را به شکلی نامرتب بنویسید و از او بخواهید متناسب با هر عدد ستاره بکشد.
بازی‌های روی گوشی یا تبلت، برای کودکان خردسال گزینه‌های خوبی نیستند. به ویژه اگر قرار باشد در تاریکی به این صفحات خیره شوند. بر این مبنا شاید بهتر باشد این موارد را به عنوان گزینه‌های اول برای مشغول کردن بچه‌ها در چنین فضاهایی در نظر نگیرید. اگر در نهایت ناچار از دادن گوشی به فرزندتان شدید، حتما محدودیت زمانی بگذارید و بیش از نیم ساعت پیوسته به او اجازه بازی ندهید. در نهایت این که از گریه‌های شدید، بی‌قراری و بی‌تابی در جلوی فرزندتان خودداری کنید. مگر آن که  به زبانی ساده و خودمانی دلیل گریه خود را توضیح دهید.