چالش های تک والدی

چالش های تک والدی


چالش‌های تک والدی؛ وقتی همه مسئولیت‌ها روی شونه یه نفر میفته

زندگی تک والدی، یعنی هم پدر بودن و هم مادر بودن برای بچه‌ها، یه وظیفه بزرگ و پرچالشه. این سبک زندگی خیلی وقتا به دلایل مختلفی مثل طلاق، فوت همسر یا حتی تصمیم شخصی برای تک والد بودن شکل می‌گیره. هرچند که عشق به بچه‌ها و تلاش برای خوشبختی‌شون همیشه هست، اما چالش‌های زیادی هم سر راهه. حالا بیاین این چالش‌ها رو با هم مرور کنیم و ببینیم چه راهکارهایی می‌تونه کمک کنه تا این مسیر کمی راحت‌تر بشه.

بچه های تک والد چه حسی دارن؟

بچه‌هایی که با یه والد زندگی می‌کنن، ممکنه احساسات متناقضی رو تجربه کنن. خیلی وقتا حس می‌کنن که یکی از والدینشون رو از دست دادن یا ازش دورن، و این می‌تونه باعث دلتنگی یا حتی احساس خشم و سردرگمی بشه. گاهی هم ممکنه احساس مسئولیت کنن و بخوان به والد تک‌شون کمک کنن، حتی اگه این مسئولیت برای سنشون سنگین باشه. بعضی وقتا احساس تنهایی یا متفاوت بودن از دوست‌هاشون بهشون دست می‌ده، به‌خصوص وقتی می‌بینن بقیه خانواده‌های کامل دارن. اما با حمایت عاطفی، محبت و گفتگو می‌شه این احساسات رو مدیریت کرد و بهشون کمک کرد که قوی‌تر و بااعتمادبه‌نفس‌تر باشن

۱. فشار مالی؛ وقتی همه مسئولیت اقتصادی روی دوش یه نفره

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات تک‌والدها، تأمین مالی خانواده‌ست. وقتی یه والد تنها مسئول خرج و مخارج خونه و بچه‌هاست، مدیریت پول و برنامه‌ریزی مالی سخت‌تر می‌شه. از هزینه‌های مدرسه و لباس گرفته تا خوراک و تفریح، همه‌چیز به یه نفر وابسته‌ست.

چی کار می‌شه کرد؟

  • بودجه‌بندی دقیق و اولویت‌بندی هزینه‌ها
  • استفاده از کمک‌های دولتی یا سازمان‌های حمایتی
  • پیدا کردن فرصت‌های شغلی پاره‌وقت یا کارهایی که انعطاف‌پذیری بیشتری دارن

۲. مسئولیت‌های دوگانه؛ نقش پدر و مادر بودن هم‌زمان

تک‌والدها معمولاً باید هم نقش یه پدر مقتدر و هم یه مادر دلسوز رو بازی کنن. این یعنی هم باید حواسشون به تربیت بچه‌ها باشه و هم نیازهای عاطفی‌شون رو برآورده کنن.

چی کار می‌شه کرد؟

  • تلاش برای ایجاد تعادل بین محبت و قوانین
  • صحبت کردن با بچه‌ها درباره شرایط و محدودیت‌ها
  • کمک گرفتن از افراد قابل‌اعتماد مثل خانواده یا دوستان

۳. تنهایی و احساس انزوا

خیلی وقتا تک‌والدها احساس تنهایی می‌کنن، چون همه مسئولیت‌ها روی دوش خودشونه و ممکنه وقت کافی برای ارتباط با دیگران نداشته باشن. این مسئله می‌تونه از لحاظ عاطفی سنگین باشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • پیدا کردن گروه‌های حمایتی یا شرکت در جلسات مخصوص تک‌والدها
  • حفظ ارتباط با دوستان و خانواده
  • وقت گذاشتن برای خودتون، حتی اگر فقط چند دقیقه در روز باشه

۴. مدیریت زمان؛ وقتی ۲۴ ساعت کمه!

تک‌والدها باید کار کنن، خونه رو مدیریت کنن، بچه‌ها رو بزرگ کنن و هزار تا کار دیگه انجام بدن. این حجم از مسئولیت باعث می‌شه که همیشه وقت کم بیاد.

چی کار می‌شه کرد؟

  • برنامه‌ریزی روزانه و لیست کردن کارها
  • استفاده از کمک‌های بیرونی، مثل پرستار بچه یا کمک گرفتن از خانواده
  • یاد گرفتن «نه» گفتن به تعهدات غیرضروری

۵. چالش‌های تربیتی؛ وقتی همه تصمیمات به عهده یه نفره

تربیت بچه‌ها همیشه چالش‌برانگیزه، اما وقتی فقط یه نفر مسئول این کار باشه، سخت‌تر هم می‌شه. تصمیم‌گیری درباره مسائل مهم، مثل مدرسه رفتن یا تربیت رفتاری، می‌تونه استرس زیادی داشته باشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • مشورت گرفتن از مشاوران تربیتی
  • صحبت با والدین دیگه برای تبادل تجربه
  • تمرکز روی ارتباط صمیمانه با بچه‌ها

۶. فشار اجتماعی و قضاوت‌ها

متأسفانه هنوز هم خیلی از جامعه‌ها دیدگاه درستی نسبت به زندگی تک‌والدی ندارن و ممکنه قضاوت‌های منفی یا نگاه‌های تحقیرآمیز به این والدین وجود داشته باشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • به خودتون اعتماد داشته باشین و به این فکر کنین که بهترین تلاشتون رو می‌کنین.
  • به قضاوت‌های بی‌اساس اهمیت ندین و روی خوشبختی خودتون و بچه‌هاتون تمرکز کنین.
  • پیدا کردن دوستانی که شرایط شما رو درک کنن.

۷. نیاز به زمان شخصی؛ وقتی خودتون رو فراموش می‌کنین

تک‌والدها معمولاً انقدر درگیر مسئولیت‌ها می‌شن که وقت برای خودشون نمی‌ذارن. این موضوع می‌تونه به استرس و فرسودگی منجر بشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • روزانه حتی ۱۰ دقیقه برای خودتون وقت بذارین.
  • به فعالیت‌هایی که دوست دارین، مثل ورزش یا مطالعه، اهمیت بدین.
  • از دیگران کمک بخواین تا بتونین یه روز برای خودتون وقت بذارین.

۸. حمایت عاطفی برای بچه‌ها

بچه‌هایی که با یه والد زندگی می‌کنن، ممکنه گاهی احساس کمبود حمایت عاطفی یا فقدان حضور والد دیگه رو تجربه کنن.

چی کار می‌شه کرد؟

  • با بچه‌ها درباره احساساتشون صحبت کنین.
  • بهشون نشون بدین که همیشه کنارشون هستین.
  • اگر لازمه، از مشاوره روان‌شناسی کمک بگیرین.

۹. رقابت با زمان؛ وقتی می‌خواین همه‌چیز کامل باشه

تک‌والدها گاهی فشار زیادی به خودشون میارن تا همه‌چیز عالی پیش بره. این موضوع می‌تونه باعث خستگی و استرس مضاعف بشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • از خودتون توقعات واقع‌بینانه داشته باشین.
  • به جای کمال‌گرایی، روی انجام وظایف ضروری تمرکز کنین.
  • بدونین که اشتباه کردن بخشی از زندگیه و هیچ‌کس کامل نیست.

۱۰. چالش‌های مربوط به روابط جدید

اگر تک‌والدی به‌خاطر طلاق یا فوت همسر پیش اومده باشه، ورود به یه رابطه جدید برای خودتون و بچه‌ها ممکنه پرچالش باشه.

چی کار می‌شه کرد؟

  • صادقانه با بچه‌ها در مورد تغییرات صحبت کنین.
  • عجله نکنین و به خودتون و بچه‌ها زمان بدین.
  • مطمئن بشین که رابطه جدید به نفع خانواده‌تونه.

حرف آخر

زندگی تک والدی پر از فراز و نشیبه، اما بدونین که شما تنها نیستین. عشق و تلاشی که برای بچه‌هاتون دارین، بزرگ‌ترین سرمایه‌تونه. با برنامه‌ریزی، حمایت گرفتن از دیگران و توجه به خودتون می‌تونین از پس این چالش‌ها بربیاین. یادتون باشه که روزهای سخت هم می‌گذرن و شما با قدرت و عشق، بهترین نسخه خودتون رو به بچه‌هاتون نشون می‌دین.

علت هموروئید بعد از زایمان چیست؟

علت هموروئید بعد از زایمان چیست؟

بواسیر زمانی ایجاد می‌شود که ورید‌های هموروئید در قسمت پایین رکتوم و مقعد شما بزرگ و متورم شوند. هنگامی که هموروئید پس از زایمان ورید‌های داخل راست روده شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد یک بیماری داخلی در نظر گرفته می‌شود. اگر آن‌ها در زیر پوست اطراف مقعد شما ایجاد شوند خارجی در نظر گرفته می‌شود. علائم هموروئید عبارتند از:

  • مدفوع قرمز روشن و خونی
  • درد و ناراحتی در ناحیه مقعد شما
  • حرکات روده دردناک
  • توده یا خارش در نزدیکی مقعد
  • مخاط روی لباس زیر یا دستمال توالت (پس از پاک کردن)
  • تمایل به مدفوع مجدد حتی پس از اجابت مزاج

به چه علت دچار هموروئید می‌شویم؟

تقریباً 25 تا 35 درصد از زنان باردار در برخی مواقع دچار هموروئید پس از زایمان می‌شوند. احتمال این اتفاق برای کسانی که زایمان طبیعی داشته‌اند بیشتر است. با این حال هنوز هم ممکن است بعد از سزارین به هموروئید پس از زایمان مبتلا شوید. در دوران بارداری تغییرات هورمونی و افزایش فشار داخل شکمی هر دو باعث ایجاد هموروئید پس از زایمان می‌شود. نوسانات هورمونی سرعت عبور غذا از دستگاه گوارش شما را کاهش می‌دهد. فشاری که رحم در حال رشد شما بر روده‌های شما وارد می‌کند این روند را بیشتر مهار می‌کند. یبوست نیز در دوران بارداری شایع است و یکی دیگر از عوامل موثر در بروز هموروئید است. (توجه داشته باشید که یبوست معمولاً به صورت داشتن کمتر از سه بار اجابت مزاج در هفته تعریف می‌شود. ) هنگامی که یبوست دارید در حین تلاش برای اجابت مزاج فشار می‌آورید و این کار ورید‌های راست روده شما را بزرگ می‌کند و شانس شما را برای تشکیل هموروئید افزایش می‌دهد.

هموروئید چگونه درمان می‌شود؟

 خوردن غذا‌های غنی از فیبر:

این شامل سبزیجات و میوه‌های تازه مانند آلو، غلات کامل یا نان و لوبیا می‌شود.

 نوشیدن آب فراوان:

کم آبی مدفوع شما را سفت می‌کند و حرکات روده را دشوارتر می‌کند.

اجتناب از قهوه، چای و نوشابه:

این نوشیدنی‌ها همچنین می‌توانند یبوست را تشدید کنند و به نوبه خود باعث ایجاد بواسیر پس از زایمان شوند.

انجام ورزش سبک:

از فعالیت‌های بدنی شدید دوری کنید و به عنوان مثال با پیاده روی تمرینات خود را انجام دهید.

 استفاده از خنکی:

برای تسکین درد و کاهش تورم یک کیسه یخ پیچیده شده در یک حوله تمیز روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. چند نکته دیگر که باید در هنگام تجربه هموروئید پس از زایمان به خاطر داشته باشید:

  • سعی کنید بواسیر خود را به آرامی به داخل هل دهید
  • روی یک بالش، کوسن، صندلی گهواره‌ای یا تکیه گاه بنشینید تا فشار وارده بر رکتوم خود را کاهش دهید
  • تمرینات کگل را برای تقویت عضلات کف لگن خود شروع کنید و احتمال خونریزی یا افتادگی رکتوم را کاهش دهید

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

هموروئید پس از زایمان معمولاً با درمان‌های خانگی ساده بهبود می‌یابد. اما در برخی موارد ممکن است نیاز به تجویز دارو‌های قوی‌تر باشد. به دنبال کمک پزشکی باشید اگر:

  • بواسیر شما بعد از 7 روز درمان خانگی از بین نرفت
  • شما از بواسیر عود‌کننده رنج می‌برید
  • علاوه بر بواسیر علائمی مانند تب، لرز و کسالت را تجربه می‌کنید
  • چرک از هموروئید شما نشت می‌کند

نتیجه‌گیری:

وقتی صحبت از یبوست و هموروئید پس از زایمان می‌شود سعی کنید مصرف فیبر خود را افزایش دهید، آب فراوان بنوشید و به طور منظم ورزش کنید. همچنین عاقلانه است که هنگام دفع مدفوع به بدن خود گوش دهید و از‌ایستادن طولانی مدت خودداری کنید.

 

منبع:

flo.health

 

 

به چه علت بعد از زایمان دچار شکم درد می‌شویم؟

به چه علت بعد از زایمان دچار شکم درد می‌شویم؟

بلافاصله پس از زایمان احتمالاً احساس خستگی خواهید کرد اما انتظار نمی‌رود که درد شکم پس از زایمان را تجربه کنید. دوره پس از زایمان به شش هفته اول پس از زایمان اطلاق می‌شود. در این مدت بدن شما به حالت قبل از بارداری باز می‌گردد. بیایید به برخی از دلایل احتمالی درد شکم پس از زایمان نگاهی بیندازیم و یاد بگیریم که چگونه آن‌ها را مدیریت کنیم.

 پس درد‌ها:

بسیاری از افراد چندین روز پس از زایمان دچار انقباض می‌شوند. آن‌ها اغلب احساس می‌کنند که گرفتگی‌های پریود می‌شوند. این انقباضات به این دلیل اتفاق می‌افتد که رحم شما به اندازه طبیعی خود کوچک می‌شود. این انقباضات رحمی ممکن است زمانی که به کودک خود غذا می‌دهید شدیدتر احساس شود زیرا شیردهی باعث ترشح هورمون اکسی توسین می‌شود. این احساس گرفتگی در واقع میزان خونریزی پس از زایمان را کاهش می‌دهد و از از دست دادن بیش از حد خون جلوگیری می‌کند. با هر زایمان درد‌های پس از زایمان قوی‌تر و طولانی‌تر می‌شوند. به طور کلی این انقباضات در عرض شش هفته از بین ‌می‌روند.

 یبوست و هموروئید:

یبوست پس از زایمان اغلب ناشی از هموروئید هورمون‌های بارداری (مانند سطح بالای پروژسترون)، کمبود آهن و بهبود هر گونه برش جراحی مربوط به زایمان است. ممکن است بعد از زایمان دچار یبوست شوید حتی اگر در دوران بارداری آن را نداشته باشید. یبوست ممکن است چند روز طول بکشد اما اغلب با چند اصلاح رژیم غذایی به سرعت برطرف می‌شود. خوردن غذا‌های غنی از فیبر روشی است که پزشک برای درمان یبوست توصیه می‌کند. فیبر می‌تواند حرکات روده شما را با سرعت بخشیدن به زمان انتقال غذا در روده بهبود بخشد. روی غذا‌هایی مانند لوبیا، نان سبوس دار و غلات، سبزیجات و میوه‌ها تمرکز کنید. هیدراتاسیون نیز همیشه کمک می‌کند. سعی کنید از غذا‌های فرآوری شده یا سرشار از قند و چربی خودداری کنید. اگر یبوست دارید احتمالاً مقداری گاز بعد از زایمان نیز دارید. این نوع گاز شامل نفخ شکم، درد شدید شکم پس از زایمان و گرفتگی شکم است. گاز بعد از زایمان معمولاً با حرکت یا بعد از گنجاندن فیبر بیشتر در رژیم غذایی از بین می‌رود. یبوست پس از زایمان می‌تواند مشکلات دیگری مانند هموروئید را تشدید کند. هموروئید ورید‌های متورم مقعد و پایین رکتوم هستند. هموروئید خارجی معمولاً در دوران بارداری رخ می‌دهد و زمانی که فشار لگن پس از زایمان آرام می‌شود ناپدید می‌شوند. هموروئید خارجی درست زیر پوست اطراف مقعد قرار دارد. آن‌ها می‌توانند احساس درد یا خارش داشته باشند و ممکن است پس از اجابت مزاج کمی خونریزی کنند. اگر خونریزی مقعدی بدتر شد یا در عرض یک هفته برطرف نشد از پزشک کمک بگیرید.

بهبودی سزارین:

در طول عمل جراح عضلات شکم را برش می‌دهد تا نوزاد را از رحم خارج کند. این برش‌ها می‌توانند درد قابل توجهی پس از جراحی ایجاد کنند. بلافاصله پس از عمل مهم است که استراحت کنید و از فشرده‌سازی معده خودداری کنید. دو روز پس از جراحی، کاتتر شما برداشته خواهد شد و پزشک یا ماما به شما اطلاع می‌دهد که زمان شروع راه رفتن به سمت حمام است. اگر بعد از زایمان هیچ عارضه‌ای نداشتید با گذشت زمان فعالیت بدنی خود را افزایش دهید. این باعث افزایش گردش خون و بهبود عملکرد روده شما می‌شود. اگر می‌خواهید دوش بگیرید برش را فقط با آب صابون بشویید. 4 هفته پس از زایمان همچنان درد شکم را احساس خواهید کرد اما همچنین راحت‌تر حرکت خواهید کرد. تا شش هفته پس از جراحی بدن شما احتمالاً به طور قابل توجهی بهبود یافته است.

درد بعد از زایمان چقدر طول می‌کشد؟

اگر زایمان طبیعی داشته‌اید درد شکم یا لگن احتمالاً بعد از هشت تا ده روز از بین می‌رود. ممکن است در چند هفته اول گرفتگی عضلات را تجربه کنید به خصوص اگر در دوران شیردهی هستید. درد باید با اولین معاینه پس از زایمان که معمولاً حدود شش هفته پس از زایمان است از بین برود. اگر هنوز درد شدید شکم پس از زایمان را تجربه می‌کنید به پزشک مراجعه کنید. ناگفته نماند که اگر سزارین شده باشید درد ممکن است کمی بیشتر طول بکشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

به احتمال زیاد شش هفته پس از زایمان به پزشک مراجعه خواهید کرد. در برخی موارد ممکن است برای درد شکمی پس از زایمان نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشته باشید. اگر هر یک از علائم زیر را دارید با پزشک تماس بگیرید:

  • تنگی نفس
  • درد قفسه سینه
  • سرفه‌هایی که خون تولید می‌کنند
  • قرمزی و تورم در محل برش
  • سرگیجه، ضعف یا گیجی
  • ضربان قلب یا تنفس سریع

 

منبع:

flo.health

علت ریزش مو بعد از زایمان چیست؟

علت ریزش مو بعد از زایمان چیست؟

تمام مو‌های بدن ما در چرخه‌ای رشد می‌کنند که می‌تواند بین دو تا هفت سال طول بکشد. فاز فعال یا در حال رشد یک تار مو آناژن نامیده می‌شود و طول مو‌های ما را تعیین می‌کند. پس از مدتی فولیکول مو قبل از وارد شدن به فاز استراحت خود (تلوژن) وارد مرحله‌گذار (به نام کاتاژن) می‌شود. ریزش اتفاق می‌افتد (اگزوژن) و روند دوباره شروع می‌شود.  تغییرات مربوط به سطح هورمون قبل در طول و بعد از بارداری می‌تواند بر رشد مو تاثیر بگذارد. تجربه عدم تعادل هورمونی پس از زایمان کاملاً طبیعی است و یکی از علائم عدم تعادل هورمونی ریزش مو پس از زایمان است. اصطلاح پزشکی ریزش مو پس از زایمان تلوژن افلوویوم است. این بیماری که به آن آلوپسی پس از زایمان نیز گفته می‌شود نسبتاً شایع است و بین 40 تا 50 درصد از زنان در ماه‌های بعد از زایمان به آن مبتلا می‌شوند.  

هورمون‌ها چگونه روی رشد مو‌های شما تاثیر می‌گذارند؟

در زنان باردار پس از زایمان و یائسگی استروژن هورمون اصلی است که بر رشد مو‌های شما تاثیر می‌گذارد. در طول بارداری بدن شما مقدار استروژنی را که تولید می‌کند افزایش می‌دهد که سیگنال فولیکول‌های بیشتری را برای ورود به فاز رشد نسبت به مرحله استراحت چرخه رشد مو می‌دهد. در این مدت ممکن است مو‌های پرتر و پرپشت‌تری را تجربه کنید. همچنین ممکن است متوجه شوید که مو‌های شما در دوران بارداری به طور قابل توجهی سریعتر از قبل از حمل فرزندتان رشد می‌کند. علاوه بر تغییرات استروژن و پروژسترون در دوره پس از زایمان استرس و تغذیه بر سطح هورمون‌ها تاثیر می‌گذارد.  تیروئیدیت ناشی از التهاب غده تیروئید منجر به عدم تعادل هورمون‌های تیروئید می‌شود که می‌تواند بر رشد مو‌های شما نیز تاثیر بگذارد.

ریزش مو پس از زایمان از چه زمانی شروع می‌شود؟

زنان ممکن است دو تا چهار ماه پس از زایمان شروع به ریزش مو پس از زایمان کنند. میزان ریزش موی شما برای هر زن متفاوت است و همیشه به کیفیت یا کمیت مو‌های شما در دوران بارداری بستگی ندارد. با این حال اگر مو‌های بلندتری داشته باشید یا در دوران بارداری رشد موی زیادی داشته باشید ممکن است ریزش مو شدیدتر به نظر برسد.

مدت ریزش مو بعد از زایمان چقدر طول می‌کشد؟

مهم است به یاد داشته باشید که ریزش مو پس از زایمان فقط موقتی است. برای بسیاری از زنان ریزش موی 4 ماهه پس از زایمان بسیار رایج است و ممکن تا چند ماه ادامه یابد. الگو‌های رشد طبیعی مو معمولاً پس از 6 ماه پس از زایمان بازمی‌گردند اما برخی از زنان ممکن است تا یک سال پس از زایمان دچار ریزش مو پس از زایمان شوند. اگر فکر می‌کنید که ریزش موی شدید پس از زایمان را تجربه می‌کنید یا علائم برای بیش از یک سال ادامه دارد با پزشک خود صحبت کنید.

چگونه از ریزش مو پس از زایمان جلوگیری کنیم؟

مطمئن شوید که ورزش منظم و ملایم انجام می‌دهید

برای حمایت از بدن در حال تغییر و کمک به بهبودی پس از زایمان از یک رژیم غذایی سالم غنی از مواد مغذی استفاده کنید

در صورت توصیه پزشک از مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی پس از زایمان استفاده کنید

چگونه ریزش مو پس از زایمان را متوقف کنیم؟

از آنجایی که ریزش مو پس از زایمان نتیجه طبیعی تغییر هورمون‌های شما است چیزی نیست که بتوانید فوراً آن را متوقف کنید. با این حال اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای به حداقل رساندن اثرات ریزش مو پس از زایمان و کمک به رشد مو‌های سالم انجام دهید.

رژیم غذایی سالم را حفظ کنید:

همه ما می‌دانیم که حفظ یک رژیم غذایی سالم عامل مهمی برای سلامتی و تندرستی مطلوب است. به ویژه برای زنان پس از زایمان. یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به بهبودی کلی شما کمک کند و از پیشرفت ریزش مو پس از زایمان جلوگیری کند. اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی شما شامل تعادل لازم از ویتامین‌ها و مواد مغذی است که عمدتاً در سبزیجات، غلات کامل و میوه‌های تازه یافت می‌شود. به خاطر داشته باشید که در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراته بمانید.

 مکمل‌های غذایی مصرف کنید:

اگر نگران ریزش مو پس از زایمان هستید با پزشک خود در مورد مصرف مکمل‌های ویتامین یا مواد معدنی برای کمک به توقف ریزش مو و رشد مجدد مو صحبت کنید.

نتیجه‌گیری:

انجام اقداماتی برای کاهش سطح استرس مزیت اضافی کمک به تنظیم عدم تعادل هورمونی دارد. تکنیک‌های مختلف آرامش مانند تمرکز حواس، مدیتیشن یا تمرینات تنفسی را تمرین کنید. زمانی را برای ورزش قرار دهید که می‌تواند به کاهش استرس نیز کمک کند.

 

منبع:

flo.health

مدت زمان تخمک‌گذاری چه قدر است؟

مدت زمان تخمک‌گذاری چه قدر است؟

تخمک‌گذاری فقط یک لحظه کوچک در زمان است اما می‌تواند برای شما و بدن شما معنی بزرگی داشته باشد. چه به دنبال باردار شدن باشید، چه به‌امید جلوگیری از باردار شدن یا صرفاً می‌خواهید درباره چرخه خود بیشتر بدانید درک اینکه تخمک‌گذاری چقدر طول می‌کشد و چه زمانی کاهش می‌یابد می‌تواند بسیار ارزشمند باشد.

تخمک‌گذاری چیست؟

این بخشی از چرخه قاعدگی شما است که یکی از تخمدان‌های شما تخمک آزاد می‌کند. پس از ر‌ها شدن تخمک به سمت لوله‌های فالوپ شما حرکت می‌کند یعنی جایی که می‌تواند حدود 24 ساعت زنده بماند. اگر تخمک در این مدت توسط اسپرم بارور شود می‌تواند منجر به بارداری شود. تخمک در عرض 24 ساعت از بین می‌رود و در نهایت به همراه پوشش داخلی رحم (که آندومتر نامیده می‌شود) زمانی که پریود می‌شوید میریزد.

چه زمانی تخمک‌گذاری اتفاق می‌افتد؟

تخمک‌گذاری معمولاً 14 روز قبل از پریود اتفاق می‌افتد بنابراین اگر سیکل 28 روزه داشته باشید تقریباً در روز 14 چرخه قاعدگی شما اتفاق می‌افتد. زمان تخمک‌گذاری همچنین می‌تواند تحت تاثیر مسائل هورمونی مانند اختلالات تیروئید یا سندرم تخمدان پلی کیستیک یا دارو‌هایی مانند دارو‌های تحریک تخمک‌گذاری یا پیشگیری از بارداری هورمونی و همچنین استرس و وزن شما باشد. همه این عوامل می‌توانند تشخیص دقیق زمان تخمک‌گذاری را دشوار کنند.

چه زمانی تخمک‌گذاری شروع می‌شود؟

همه چیز از زمانی شروع می‌شود که هورمون لوتئینیزه‌کننده (LH) افزایش می‌یابد. این هورمون همیشه در بدن شما وجود دارد اما در اواسط چرخه قاعدگی شما افزایش می‌یابد و ترشح تخمک را تحریک می‌کند. تخمک‌گذاری حدود 36 ساعت پس از شروع افزایش LH اتفاق می‌افتد. مدتی طول می‌کشد تا سطح LH به اوج برسد و تخمک‌گذاری حدود 12 ساعت پس از اوج LH اتفاق می‌افتد. می‌توانید از آزمایش‌های تخمک‌گذاری (که بعداً در مورد آن‌ها بیشتر می‌شود) برای چند روز در اواسط چرخه‌تان استفاده کنید تا به شما در تعیین زمان افزایش LH کمک کند.

تخمک‌گذاری چه علائمی دارد؟

 ترشحات تخمک‌گذاری:

ممکن است متوجه شوید که در حوالی زمان تخمک‌گذاری بیش از حد معمول ترشح دارید که قوام نازک و لغزنده‌ای دارد مانند سفیده تخم مرغ. البته مدت زمان آن حدود چهار روز است و جای نگرانی وجود ندارد.

 احساس نفخ:

نفخ ممکن است به دلیل افزایش استروژن درست قبل از تخمک‌گذاری و همراه با افزایش LH اتفاق بی‌افتد. این ممکن است منجر به احتباس آب و تورم شود که می‌تواند منجر به نفخ شود. نفخ تخمک‌گذاری می‌تواند بین چند ساعت تا چند روز طول بکشد اما در این بین می‌توانید با خوردن وعده‌های غذایی کوچکتر و مکررتر و هیدراته ماندن با نوشیدن آب فراوان آن را برطرف کنید.

 بالا و پایین شدن دمای بدن:

همچنین ممکن است در حوالی زمان تخمک‌گذاری افزایش جزئی در دمای پایه بدن خود (دمای بدن در هنگام استراحت) تجربه کنید. اگر افزایش دما را برای سه روز یا بیشتر مشاهده کردید احتمالاً تخمک‌گذاری کرده‌اید.

 درد، گرفتگی، خونریزی و لکه بینی:

این علامت تخمک‌گذاری می‌تواند بین چند دقیقه تا چند روز طول بکشد و همچنین ممکن است با خونریزی تخمک‌گذاری یا لکه بینی همراه باشد. اگر در اواسط سیکل خود دچار خونریزی یا لکه بینی شدید نترسید. لزوماً دلیلی برای نگرانی نیست. خونریزی تخمک‌گذاری معمولاً حدود یک یا دو روز طول می‌کشد.

چگونه تخمک‌گذاری خود را پیگیری کنیم؟

اگر قصد بارداری دارید تست‌های تخمک‌گذاری می‌تواند مفید باشد. آن‌ها با آزمایش ادرار شما برای افزایش LH کار می‌کنند و همانطور که می‌دانید حدود 36 ساعت قبل از تخمک‌گذاری اتفاق می‌افتد. این می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه زمانی احتمال تخمک‌گذاری دارید. هنگامی که یک نتیجه مثبت را مشاهده کردید متوجه خواهید شد که تخمک‌گذاری به زودی اتفاق می‌افتد.

نتیجه‌گیری:

با هر چرخه قاعدگی بازه زمانی تخمک‌گذاری شما حدود 36 ساعت خواهد بود اما اگر می‌خواهید باردار شوید یا می‌خواهید از بارداری خودداری کنید روز‌های قبل از تخمک‌گذاری نیز بسیار مهم است.

 

منبع:

flo.health

 

افسردگی پس از زایمان چه نشانه‌هایی دارد؟

افسردگی پس از زایمان چه نشانه‌هایی دارد؟

افسردگی پس از زایمان (PPD) یک بیماری شایع است که تقریباً 2 نفر از هر 10 زن (20٪) به آن مبتلا می‌شود. افسردگی می‌تواند در سال اول و عمدتاً چند هفته پس از تولد نوزاد شروع شود. این یک وضعیت جدی است که می‌تواند بر توانایی والدین (به پدران جدید نیز افسردگی را تجربه کنند) و تمایل به مراقبت از خود و کودکشان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

چه چیزی باعث افسردگی پس از زایمان می‌شود؟

عوامل خطر دقیقی که باعث افسردگی پس از زایمان می‌شوند هنوز شناخته نشده است. برخی از محققان فکر می‌کنند که افسردگی پس از زایمان با تغییرات هورمونی که پس از تولد رخ می‌دهد مرتبط است. برخی از عوامل خطر که تصور می‌شود قوی‌ترین عوامل ایجاد افسردگی پس از زایمان هستند عبارتند از:

  • سابقه شخصی یا خانوادگی قبلی شرایط سلامت روان (می تواند افسردگی یا اختلال دوقطبی باشد)
  • فقدان زندگی اجتماعی و حمایت و نداشتن دوستان و خانواده زیاد
  • عدم ارتباط با شریک یا رابطه ضعیف
  • استرس قابل توجه در دوران بارداری یا بعد از آن. استرس می‌تواند ناشی از رویداد‌های مهم زندگی باشد (از دست دادن یکی از عزیزان، از دست دادن شغل و غیره)
  • بارداری غیر منتظره
  • بارداری و زایمان پیچیده
  • نوزاد با مشکلات سلامتی یا نیاز‌های خاص به دنیا می‌آید

افسردگی پس از زایمان چه علائمی دارد؟

 احساس خستگی:

واقعاً طبیعی است که والدین جدید همیشه احساس خستگی و فرسودگی کنند. اما همچنان از شادی فرزند جدیدشان انگیزه می‌گیرند و در انجام مسئولیت‌های خود مشکلی ندارند. از سوی دیگر مادرانی که از افسردگی پس از زایمان رنج می‌برند بی‌انگیزه هستند و تمایلی به مراقبت از نوزاد ندارند. با توجه به مطالعات انجام شده این طبیعی است که زن در ماه‌های اول پس از زایمان دچار کمبود میل جنسی شود. گاهی به دلیل افزایش وزن و داشتن تصویر متفاوت از بدن این اتفاق می‌افتد. بسیاری از تازه مادران در ابتدا نمی‌توانند مانند یک فرد عادی بخوابند و این طبیعی است.

از دست دادن علاقه:

اگر دیگر علاقه‌ای به کار‌هایی ندارید که دوست دارید انجام دهید و هر روز گریه می‌کنید و ناراضی هستید ممکن است افسردگی پس از زایمان را تجربه کنید. این یکی از اولین نشانه‌های افسردگی است. اگر علاقه‌ای به انجام کار‌هایی که دوست داشتید به تنهایی یا همراه با همسرتان انجام دهید ندارید بهتر است با پزشک خود صحبت کنید.

چگونه افسردگی پس از زایمان را درمان کنیم؟

چندین کار وجود دارد که می‌توانید برای کمک به خود پس از تشخیص افسردگی پس از زایمان انجام دهید از جمله:

  • با افرادی باشید که به شما اهمیت می‌دهند و شما را دوست دارند
  • سعی کنید به طور مداوم آرام باشید
  • هر روز ورزش کنید
  • سعی کنید کار‌های خنده دار انجام دهید تا سرحال شوید
  • علائم خود را دنبال کنید

نتیجه‌گیری:

به یاد داشته باشید که همه علائم نیاز به توجه دارند و به محض اینکه متوجه تغییر در خلق و خوی خود یا هر یک از علائم ذکر شده در بالا شدید باید از پزشک کمک بخواهید. افسردگی پس از زایمان می‌تواند شما را مجبور به انجام کار‌هایی کند که به طور طبیعی انجام نمی‌دهید. افسردگی پس از زایمان قابل درمان است و شما به حالت عادی خود باز خواهید گشت.

 

منبع:

flo.health/being-a-mom

چگونه از سلامت خود در دوران بارداری محافظت کنیم؟

چگونه از سلامت خود در دوران بارداری محافظت کنیم؟

بسیاری از پزشکان اولین ویزیت را قبل از هفته 8 بارداری برنامه‌ریزی نمی‌کنند مگر اینکه مشکلی وجود داشته باشد. در اولین ملاقات پزشک شما احتمالاً آزمایش بارداری انجام می‌دهد و بر اساس معاینه فیزیکی و تاریخ آخرین قاعدگی شما را در چند هفته بارداری تعیین می‌کند. او همچنین از این اطلاعات برای پیش‌بینی تاریخ زایمان شما استفاده می‌کند (سونوگرافی که در اواخر بارداری انجام می‌شود به تأیید آن تاریخ کمک می‌کند). در طول دوران بارداری پزشک وزن و فشار خون شما را بررسی می‌کند و در عین حال رشد و تکامل جنین شما را نیز بررسی می‌کند (با انجام کار‌هایی مانند احساس شکم، گوش دادن به ضربان قلب جنین در سه ماهه دوم بارداری، و اندازه‌گیری شکم شما). همچنین آزمایش‌های قبل از تولد شامل آزمایش‌های خون، ادرار و دهانه رحم خواهد بود.

آیا مصرف مکمل در دوران بارداری حیاتی است؟

اگر خیلی لاغر، خیلی فعال یا چند قلو حمل می‌کنید به مصرف مکمل نیاز خواهید داشت اما اگر اضافه وزن دارید پزشک ممکن است به شما توصیه کند که کالری اضافی کمتری مصرف کنید. تغذیه سالم همیشه مهم است به خصوص زمانی که باردار هستید. بنابراین مطمئن شوید که کالری دریافتی شما از غذا‌های مغذی است که به رشد و تکامل کودک شما کمک می‌کند. سعی کنید یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید که شامل دستورالعمل‌های غذایی از جمله:

  • میوه‌ها
  • سبزیجات
  • نان‌های سبوس دار
  • لبنیات کم چرب

با خوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل احتمال بیشتری وجود دارد که مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنید اما شما به مواد مغذی ضروری به ویژه کلسیم، آهن و اسید فولیک بیشتر از قبل از بارداری نیاز خواهید داشت. پزشک شما ویتامین‌های دوران بارداری را تجویز می‌کند تا مطمئن شود که هم شما و هم کودک در حال رشد شما به اندازه کافی مواد معدنی دریافت می‌کنید. مصرف ویتامین‌های دوران بارداری به این معنا نیست که می‌توانید از رژیم غذایی فاقد مواد مغذی استفاده کنید. 

کلسیم:

از آنجایی که نیاز کودک در حال رشد شما به کلسیم زیاد است باید مصرف کلسیم خود را افزایش دهید همچنین پزشک احتمالاً ویتامین‌های دوران بارداری را برای شما تجویز می‌کند که ممکن است حاوی مقداری کلسیم اضافی باشد. منابع خوب کلسیم عبارتند از:

  • محصولات لبنی کم چرب از جمله شیر، پنیر پاستوریزه و ماست
  • محصولات غنی شده با کلسیم، از جمله آب پرتقال، شیر سویا و غلات
  • سبزیجات سبز تیره از جمله اسفناج، کلم پیچ و کلم بروکلی
  • لوبیا
  • بادام‌ها

 آهن:

بدون آهن کافی بدن نمی‌تواند گلبول‌های قرمز کافی بسازد و بافت‌ها و اندام‌های بدن اکسیژن مورد نیاز برای عملکرد خوب را دریافت نمی‌کنند. بنابراین بسیار مهم است که زنان باردار در رژیم غذایی روزانه خود آهن کافی دریافت کنند. اگرچه این ماده مغذی را می‌توان در انواع مختلف غذا‌ها یافت اما آهن موجود در منابع گوشتی راحت‌تر از آهن موجود در غذا‌های گیاهی توسط بدن جذب می‌شود. غذا‌های غنی از آهن عبارتند از:

  • گوشت قرمز
  • مرغ تیره
  • ماهی سالمون
  • تخم مرغ
  • توفو
  • غلات غنی شده
  • لوبیا و نخود خشک
  • میوه‌های خشک
  • سبزیجات با برگ سبز تیره

 فولات:

مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های اسید فولیک یک ماه قبل و در طول 3 ماه اول بارداری خطر نقص لوله عصبی را کاهش می‌دهد. لوله عصبی که در چند هفته اول بارداری احتمالاً قبل از اینکه زن بفهمد بارداره تشکیل شده است به مغز و نخاع در حال رشد کودک تبدیل می‌شود. هنگامی که لوله عصبی به درستی تشکیل نمی‌شود نتیجه یک نقص لوله عصبی مانند اسپینا است. اگر در حال خرید یک مکمل بدون نسخه هستید به یاد داشته باشید که اکثر مولتی ویتامین‌ها حاوی اسید فولیک هستند اما همه آن‌ها به اندازه کافی برای رفع نیاز‌های تغذیه‌ای زنان باردار نیستند. بنابراین حتماً قبل از انتخاب برچسب‌ها را به دقت بررسی کنید و با پزشک خود مشورت کنید.

 مایعات:

نوشیدن مایعات به خصوص آب در دوران بارداری بسیار مهم است. حجم خون زنان در دوران بارداری به طور چشمگیری افزایش می‌یابد و نوشیدن آب کافی در روز می‌تواند به پیشگیری از مشکلات رایج مانند کم آبی بدن و یبوست کمک کند.

 ورزش:

اگر قبل از باردار شدن خیلی فعال بودید ممکن است بتوانید تمرینات خود را ادامه دهید البته تا زمانی که پزشکتان بگوید برایتان بی‌خطر است. قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید. نشان داده شده است که ورزش در دوران بارداری بسیار مفید است. ورزش منظم می‌تواند به موارد زیر کمک کند:

  • جلوگیری از افزایش وزن
  • کاهش مشکلات مربوط به بارداری مانند کمردرد، تورم و یبوست
  • بهبود خواب
  • افزایش انرژی
  • خلق و خوی خود را تقویت کنید
  • بدن خود را برای زایمان آماده کنید

فعالیت‌های ورزشی کم تاثیر و با شدت متوسط انتخاب‌های خوبی هستند. مهم است که از چگونگی تغییر بدن خود آگاه باشید. در دوران بارداری بدن شما هورمونی به نام ریلکسین می‌سازد. اعتقاد بر این است که به آماده‌سازی ناحیه شرمگاهی و دهانه رحم برای زایمان کمک می‌کند. ریلکسین رباط‌های بدن شما را شل می‌کند و باعث می‌شود ثبات کمتری داشته باشید و بیشتر مستعد آسیب باشید. با پیشرفت بارداری مرکز ثقل شما تغییر می‌کند بنابراین ممکن است احساس عدم تعادل کنید و در معرض خطر افتادن باشید. هنگام انتخاب یک فعالیت این موارد را در نظر داشته باشید و در آن زیاده روی نکنید. هر نوع ورزشی که انتخاب می‌کنید حتماً استراحت داشته باشید و مایعات فراوان بنوشید. در صورت تنگی نفس یا احساس ناراحتی سرعت خود را کاهش دهید یا متوقف کنید.

 خواب:

داشتن خواب کافی در دوران بارداری بسیار مهم است. احتمالاً بیش از حد معمول احساس خستگی خواهید کرد و با بزرگتر شدن کودک یافتن یک موقعیت راحت در هنگام تلاش برای خوابیدن دشوارتر خواهد بود. دراز کشیدن به پهلو با زانو‌های خم شده احتمالاً راحت‌ترین حالت با پیشرفت بارداری شما خواهد بود. دراز کشیدن به پهلو نیز می‌تواند به پیشگیری یا کاهش رگ‌های واریسی، هموروئید و تورم در پا‌ها کمک کند. برخی از پزشکان به طور خاص توصیه می‌کنند که زنان باردار به پهلوی چپ بخوابند. از آنجایی که یکی از آن رگ‌های خونی بزرگ در سمت راست شکم شما قرار دارد خوابیدن به پهلوی چپ به جریان خون به جفت و جنین کمک می‌کند.

 

منبع:

kidshealth.org

 

به چه علت خانم‌های باردار به واریس مبتلا می‌شوند؟

به چه علت خانم‌های باردار به واریس مبتلا می‌شوند؟

رگ‌های واریسی یک بخش شایع و معمولاً بی‌ضرر بارداری برای برخی از زنان است. آن‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که رحم به ورید بزرگ (ورید اجوف تحتانی) فشار وارد می‌کند که خون را از پا‌ها و ساق‌های شما به قلب برمی‌گرداند. رگ‌های واریسی می‌توانند خارش دار، ناراحت‌کننده یا حتی دردناک شوند. آن‌ها معمولاً در پا‌ها، ناحیه تناسلی و رکتوم یافت می‌شوند (بواسیر فقط نوعی رگ‌های واریسی هستند). رگ‌های واریسی معمولاً ارثی هستند و مادر یا مادربزرگ شما نیز ممکن است در دوران بارداری به آن مبتلا شده باشند. بنابراین نمی‌توانید از ایجاد نشدن آن جلوگیری کنید. در اینجا چند راه برای کاهش درد واریس و جلوگیری از بدتر شدن رگ‌ها وجود دارد:

  • اگر مجبورید برای مدتی بایستید یا بنشینید مکرر استراحت کنید و تا حد امکان حرکت کنید
  • هنگام نشستن پا‌های خود را روی هم قرار ندهید
  • پا‌های خود را اغلب بالا بیاورید

از جوراب شلواری مخصوص واریس استفاده کنید.  این جوراب شلواری مخصوص به آرامی عضلات پا را فشرده می‌کند و رگ‌ها را می‌فشارد تا خون را به سمت قلب برگرداند. آن‌ها با جوراب شلواری معمولی متفاوت هستند زیرا فشار‌های تدریجی به ساق پا وارد می‌کنند، با بیشترین فشار در مچ پا و کمتر در دورتر از ساق پا. مهم است که از جوراب‌های تنگ یا زانو‌هایی که در نقطه خاصی از پا فشرده می‌شوند خودداری کنید زیرا این کار می‌تواند گردش خون را قطع کند به پهلوی چپ بخوابید تا فشار ورید اجوف تحتانی را که در سمت راست بدن شما قرار دارد کاهش دهید

نتیجه‌گیری:

اگر متوجه شدید که رگ‌ها سفت، گرم یا دردناک هستند یا پوست روی آن‌ها قرمز به نظر می‌رسد با پزشک خود تماس بگیرید. رگ‌های واریسی اغلب پس از زایمان بهبود می‌یابند یعنی زمانی که رحم دیگر به ورید اجوف تحتانی فشار نمی‌آورد.

 

منبع:

kidshealth.org

 

 

 

عفونت ادراری در دوران بارداری 

عفونت ادراری در دوران بارداری 

عفونت دستگاه ادراری شایع‌ترین عفونت باکتریایی است که زنان در دوران بارداری به آن مبتلا می‌شوند. آن‌ها می‌توانند در قسمت‌های مختلف دستگاه ادراری از جمله مثانه (سیستیت)، مجرای ادرار (اورتریت) یا کلیه‌ها (پیلونفریت) رخ دهند. گاهی اوقات هنگامی که عفونت ادراری ایجاد می‌شود و باکتری در دستگاه ادراری شناسایی می‌شود ممکن است علائم عفونت نداشته باشید. در حالی که هر کسی می‌تواند به عفونت ادراری مبتلا شود اما این عفونت در زنان بسیار شایع‌تر از مردان است و همچنین احتمال بروز آن در افراد بسیار جوان و مسن بیشتر است.

عفونت ادراری در دوران بارداری چه علائمی دارد؟

گاهی اوقات اولین علامت عفونت یک احساس خفیف هنگام دفع ادرار است. اگر عفونت پیشرفته‌تر باشد و به سمت کلیه‌ها رفته باشد ممکن است تب با درجه حرارت بالا، کمردرد و استفراغ را نیز تجربه کنید. علائم شایع عفونت ادراری در دوران بارداری مشابه علائمی است که ممکن در هر زمان دیگری تجربه کنید و شامل موارد زیر است:

  • احساس سوزش هنگام دفع ادرار
  • احساس میل به دفع ادرار بیشتر از حد معمول
  • ادرار کردن قبل از رسیدن به توالت
  • ادرار کدر، خون آلود یا بسیار بدبو به نظر می‌رسد
  • درد بالای استخوان شرمگاهی
  • تب

آیا عفونت ادراری در دوران بارداری خطرناک است؟

در دوران بارداری تغییرات زیادی در بدن شما رخ می‌دهد که خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می‌دهد از جمله تغییرات در ساختار ادرار و سیستم ایمنی بدن. همانطور که کودک شما رشد می‌کند فشار روی مثانه نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند جریان ادرار شما را کاهش دهد و منجر به عفونت شود. UTI می‌تواند زنان باردار یا غیر باردار را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال زنان باردار بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های مکرر یا شدیدتر هستند. از هر 10 زن باردار 1 نفر به عفونت ادراری مبتلا می‌شود اما هیچ علامتی ندارد.

عفونت ادراری در دوران بارداری چگونه درمان می‌شود؟

هنگامی که شما مبتلا به عفونت ادراری هستید نوشیدن مقدار زیادی آب برای شستشوی دستگاه ادراری مهم است. عفونت‌های ادراری با آنتی بیوتیک‌هایی که در بارداری بی‌خطر هستند درمان می‌شوند. پزشک بر اساس عفونت و نوع باکتری موجود در نمونه ادرار آنتی بیوتیک مناسب را انتخاب می‌کند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت داشتن علائم UTI به ماما یا پزشک خود مراجعه کنید. مهم است که درمان را به تعویق نیندازید زیرا عفونت‌ها به سرعت ایجاد می‌شوند و می‌توانند هم شما و هم کودکتان را تحت تاثیر قرار دهند.

 

منبع:

www.pregnancybirthbaby.org.au

 

بارداری چندقلو چه عوارضی دارد؟  

بارداری چندقلو چه عوارضی دارد؟  

بارداری یکی از هیجان انگیزترین دوران زندگی یک زن است. البته برای مادر بسیار مهم است که از خطرات و عوارض احتمالی که ممکن است در بارداری چند قلو رخ دهد آگاه باشد. طبق تحقیقات شایع‌ترین عوارض حاملگی دوقلو زایمان زودرس (تا 50 درصد موارد) و اختلالات فشار خون است که سه تا پنج برابر بیشتر از بارداری‌های مجرد است.  حاملگی چند قلو به دلایل مختلفی رخ می‌دهد اما برخی از شایع‌ترین آن‌ها موارد زیر است:

  • سن بالای مادر
  • داشتن بیش از 2 بارداری قبلی
  • مصرف دارو‌های محرک تخمک‌گذاری عمدتاً کلومیفن سیترات و گنادوتروپین ها 
  • لقاح با تکنیک‌های لقاح آزمایشگاهی 

بارداری چندقلویی چند نوع دارد؟

دو تخمی:  

این موضوع در مورد دوقلو‌های برادر یا “غیر همسان” است. این به این دلیل رخ می‌دهد که دو تخمک مختلف توسط دو اسپرم مختلف و اما همزمان بارور شده‌اند. بنابراین خواهر و برادر در کیسه‌های آمنیوتیک جداگانه رشد می‌کنند و هر کدام جفت خاص خود را دارند. در این صورت ممکن است دوقلو‌ها همجنس باشند یا نباشند.

 مونوزیگوتیک:

 این دوقلو‌ها هم از نظر فیزیکی و هم از نظر ژنتیکی یکسان هستند. این پدیده با تقسیم تخمک از قبل بارور شده به دو یا چند سلول یکسان رخ می‌دهد. بسته به نوع تقسیم دوقلو‌ها ممکن است فقط کیسه آمنیوتیک یا جفت را به اشتراک بگذارند.

بارداری چند قلو چه عوارضی دارد؟

در همه حاملگی‌ها ممکن است مشکلاتی برای سلامتی وجود داشته باشد اما در مورد حاملگی‌های چند قلو این خطر حتی بیشتر است. موارد زیر عوارضی است که مادران در حاملگی‌های چند جنینی اغلب با آن مواجه می‌شوند.

 درد و یبوست:

رحم بزرگ می‌شود و ممکن است باعث شب ادراری (افزایش تکرر ادرار شبانه)، یبوست و درد پشت و شکم به ویژه در ناحیه کمر شود.

 مشکل در راه رفتن:

تنگی نفس یا افزایش خستگی ممکن است در حین ورزش رخ دهد زیرا فشار داخل شکم افزایش می‌یابد و دیافراگم بالا می‌رود. این باعث ایجاد تنفس‌های کم عمق می‌شود و اکسیژن‌رسانی به ریه‌ها را محدود می‌کند.

 افسردگی پس از زایمان:

افسردگی پس از زایمان 25 درصد از زنان پس از زایمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند عواقب منفی هم برای نوزاد و هم برای زوج داشته باشد. این وضعیتی است که به محض تشخیص باید با درمان کنترل شود.

بارداری چندقلو چه عوارضی برای نوزادان دارد؟

نارس بودن:  

نوزادانی که در هفته 37 یا زودتر به دنیا می‌آیند نارس محسوب می‌شوند. این کودکان معمولاً دارای وزن کم هنگام تولد و عوارض خاص مرتبط با نابالغی هستند مانند اختلالات گوارشی، حرکتی و ریوی و غیره.

 نقایص ژنتیکی:   
به عنوان بخشی از پیگیری در حاملگی‌های دوقلو دستورالعمل NICE غربالگری برای سندرم داون، سندرم ادواردز و سندرم پاتاو را توصیه می‌کند.

سندرم دوقلو ناپدید شدن:

این پدیده‌ای است که در آن یک یا چند دوقلو در دوران بارداری ناپدید می‌شوند. معمولاً در سه ماهه اول بارداری رخ می‌دهد و با سونوگرافی تشخیص داده می‌شود. جنینی که زنده می‌ماند عموماً پیش آگهی خوبی دارد اما در برخی موارد ممکن است محدودیت رشد رحم، زایمان زودرس، فلج مغزی یا سایر ناهنجاری‌های ژنتیکی داشته باشد.

سندرم انتقال خون جنین به جنین:

دوقلو‌هایی که جفت مشترک دارند نیز ممکن است رگ‌های خونی مشترک داشته باشند که شرایطی را ایجاد می‌کند که در آن یکی از دوقلو‌ها مواد مغذی بیشتر و بهتری نسبت به دیگری دریافت می‌کند.

افزایش بیش از حد مایع آمنیوتیک (پلی هیدرآمنیوس):

افزایش مایع آمنیوتیک می‌تواند باعث انقباضات زودرس شود یا باعث پارگی زودرس غشاء و زایمان زودرس شود. همچنین با وضعیت نامناسب جنین، افتادگی بند ناف و آتونی رحم پس از تولد همراه است.  

پیچیدن بند ناف:  

از آنجایی که فضای محدودی برای رشد نوزادان وجود دارد احتمال اینکه بند ناف دور گردن یکی از بچه‌های کوچک بپیچد بیشتر است. مشکل این است که ممکن است در دوران بارداری یا در زمان زایمان سفت شود و منجر به هیپوکسی پری ناتال شود.

نتیجه‌گیری:

باید در نظر داشته باشیم که اگرچه خطر ابتلا به عوارض در بارداری چند قلو افزایش می‌یابد اما درمان‌هایی برای بهبود وضعیت سلامت مادر و نوزادش وجود دارد. بنابراین مهم‌ترین و توصیه شده‌ترین کار نظارت مستمر بارداری با متخصص زنان و زایمان است.

 

منبع:

youaremom.com