صف ایستادن یکی از اتفاقات پرتکرار زندگی روزمره ماست که آن را خیلی ساده فرض می‌کنیم در حالی که در همین اتفاق هم رعایت نکاتی ضروری است که در ادامه آن‌ها را مرور می‌کنیم:
حریم خصوصی افراد را در انواع صف‌ها در نظر بگیریم، خواه صف عابربانک باشد یا هنگام حساب و کتاب در فروشگاه‌های بزرگ. شاید ما منظور بدی از نزدیک شدن به افراد نداشته باشیم، اما هیچ‌کسی حس خوبی از حضور ما حین زدن رمز کارت یا اعلامش به فروشنده ندارد. از طرفی محتویات خریدها هم یک چیز شخصی است که با نادیده گرفتن فاصله، حریم خصوصی فرد در این باره هم از بین می‌رود.
فراتر از حریم خصوصی، حین خرید نکته‌ای دیگر را نیز  باید رعایت کنیم؛  تا خرید و حساب و کتاب نفر قبلی پای صندوق یا پیشخوان تمام نشده، وسایل‌مان را نچینیم، ممکن است هم خریدها قاطی شوند، هم با لمس خریدهای نفر دیگر، حس بدی به او منتقل کنیم.
 فاصله را از نظر بهداشتی هم رعایت کنیم. گاهی در جایی مثل صف نانوایی امکان فاصله‌گذاری زیاد نیست، حداقل می‌شود از پرحرفی و سوالات غیرضروری خودداری کنیم؛ به‌خصوص در این روزهای کرونایی و حتی فصول سرد که بیماری‌های واگیردار سرایت دارند.
حتی اگر خرید کمی داریم صبر کنیم نفر قبل حساب و کتاب کند. این‌که ما دو قلم کالا یا دو تا نان می‌خواهیم، دلیل نمی‌شود یک نفر به‌خاطر ما بیشتر در صف بماند. اگر به هر دلیلی عجله داریم دوستانه خواهش کنیم و موضوع را وظیفه نفر مقابل قلمداد نکنیم.
 دوچرخه، موتور، زنبیل و… جای حضور فیزیکی خودمان را در صف نمی‌گیرد؛ نمی‌شود یک چیز در صف بگذاریم و به بقیه کارهای‌مان برسیم اما بعد برگردیم و توقع داشته باشیم نفر اول کارمان راه بیفتد.
در صف نان، صف خرید از هایپرمارکت‌ها و… به یاد داشته باشیم نباید برای اطلاع از کیفیت کالایی، به چیزی که مال دیگران است، دست بزنیم. برای اطمینان از تازه و داغ بودن نان کافی است از نانوا بپرسیم، لمس نانی که قرار است به دیگران داده شود کار درست، اخلاقی و بهداشتی نیست.
خیلی از رفتارها سرایت سریع دارند، غُر زدن به دیگران از طولانی بودن صف و خوب پیش نرفتن آن، حال بقیه و خودمان را بد می‌کند و روی فردی که باید خدماتی به ما ارائه کند هم اثر بدی می‌گذارد. اگر روند کار مشکلی دارد بدون دعوا و سروصدا با فردی که متولی کار است، ماجرا را در میان بگذاریم.
نویسنده : سیدسورنا ساداتی| روزنامه‌نگار