روضه زنانه هفتگی که ۲۵۰ سال بدون تعطیلی برگزار شده است!
رضاخان هم نتوانست روضه ابن‌الرضا را تعطیل کند. روایتی از مراسم روضه زنانه هفتگی که ۲۵۰ سال بدون تعطیلی از سوی بانوان برگزار شده است
از مراسم و روضه‌شان زیاد شنیده‌ام، اینکه بانوان زیادی به صورت هفتگی در مراسم شرکت می‌کنند. این محفل به دست خانواده ساداتی اداره می‌شود که طبق شجره‌نامه‌شان سی‌ویکمین نسل امام‌رضا(ع) هستند و اکنون بیش از ۲۵۰ سال است که این روضه محفلی است برای بانوان. جالب است که هر کسی در این حسینیه آمده، یک گوشه از زندگی‌اش را مدیون حاجتی است که به واسطه اهل‌بیت(ع) گرفته است. روی خوش و در باز محفل ابن‌الرضا بی‌سروصدا در این شهر خیلی‌ها را نمک‌گیر کرده است. قابل توضیح است که این روضه خانگی در خیابان احمدآباد، قائم۴، پلاک ۶۲ هر هفته پنجشنبه‌ها صبح از ساعت ۹ تا اذان برگزار می‌شود.
مردم میزبان هستند
یک ویژگی خاص این روضه خانگی این است که مردم به صورت خودجوش همه برنامه‌ها را اجرا می‌کنند. راحله‌سادات راهنمای شریعت، همان‌طور که یک گوشه ایستاده است، با اشاره به آشپزخانه این‌طور می‌گوید: «اینجا همه میزبان هستند. الان دو خانم از مسیر دور هرهفته چهارشنبه‌ها برای آماده کردن حسینیه می‌آیند. پذیرایی توسط خانم‌ها صورت می‌گیرد و چند نفری هستند که چندین نسل مادرانشان به دخترانشان سفارش کرده اند در این مراسم شرکت کنند. این هم از لطف اهل‌بیت(ع) است.»
سیزده‌به‌در هم این روضه تعطیل نشده است
بانو راحله سادات راهنمای شریعت، عروس خانواده ابن‌الرضاست و این روضه را از طرف همسر و مادر شوهر حدود سی سال پیش به امانت دست گرفته است. همسرش محمد ابن‌الرضا یکی از خدام مشهد است. این روضه از سوی تعدادی از بانوان خانواده ابن‌الرضا دست‌به‌دست چرخیده است. «زمانی سماور نفتی بود و حتی قلیان هم داشتیم. این مراسم در چند نقطه شهر چرخیده است. ابتدا در بالاخیابان برگزار می‌شد. بعد به سمت خیابان توحید فعلی و بعدتر بولوار هفت‌تیر و الان احمدآباد است. در ایام محرم هر صبح تا سیزدهم محرم برنامه متداول داریم که روز هفتم بسیار ویژه و برای حضرت علی اصغر(ع) برگزار می‌شود.»
منبری با قدمت ۲۵۰ سال
منبر چوبی حکایت از قدمت دور این روضه و مداحی بانوانی دارد که بر آن نشسته و مقتل خوانده و از تل زینبیه گفته‌اند. منبر این روضه نشان از ۲۵۰ سال قدمت دارد. به گفته بانی مجلس، حتی رضاخان هم نتوانست این روضه را تعطیل کند. «زمانی به گفته قدیمی‌ترها سمت بالا خیابان که رضاخان اجازه برگزاری روضه را نمی‌داد، خانم‌ها از روی پشت‌بام رفت‌و‌آمد داشتند.کسی یادش نمی‌آید که ما تعطیلی داشته باشیم. شما مادرانی را می‌بینید که امروز با نوه‌هایشان اینجا هستند و به گفته خودشان روزی در آغوش مادرشان به این روضه می‌آمده‌اند.»
بانو راحله سادات راهنمای شریعت ترجیح می‌دهد از کرامات امام حسین(ع) و اعتقادات مردم کمتر صحبت کند و از همه بانوان دعوت می‌کند در این مراسم شرکت کنند زیرا در حسینیه به روی عموم باز است.
شهیدی در کربلا
یازده سال پیش، وقتی تعدادی از بانوان همین مجلس از حرم امام حسن عسکری(ع) خارج می‌شوند، مورد حمله تکفیری‌ها قرار می‌گیرند و بانوی مداح که سال‌ها چراغ محفل امام حسین(ع) را روشن نگه داشته بود شهید می‌شود. شهید فاطمه صمدی به گفته بانی مجلس، ارادت ویژه‌ای به اهل‌بیت(ع) داشته است و در بهمن سال ۸۹ زمانی که داخل اتوبوس می‌نشیند، هدف اصابت نارنجک تکفیری‌ها قرار می‌گیرد و در شب رحلت حضرت محمد(ص) از دنیا می‌رود. تصویر این بانو در کنار منبر دویست‌وپنجاه‌ساله همیشه قرار دارد. خانم سادات راهنمای شریعت می‌گوید: «ما برای خانم صمدی خیلی مراسم برگزار کردیم. ایشان به معنای واقعی محب اهل‌بیت(ع) بود. در بهشت رضا درست در روز شهادت امام حسن عسکری(ع) دفن شد که خود این مسئله بیانگر نحوه زندگی و اعتقادات اوست. نبود این مداح خوب واقعا ما را متأثر کرد اما همیشه برایش در روضه دعا کرده‌ایم.»
***
خانم مهین خادم شرقی چهارمین نسل چای‌ریزان این روضه است. از وقتی به یاد دارد کنار این سماور چای می‌ریخته است. روزهایی که مریض یا گرفتار است، دخترش را می‌فرستد. مهین‌خانم اتفاقات خاصی از اعتقادات خاص مردم به شش‌ماهه امام حسین(ع) در این محفل دیده است. وقتی حرف می‌زند، مدام چشمانش لبریز از اشک می‌شود. «شصت سال است که به این روضه می‌آیم. با اینکه خانه‌مان را عوض کرده‌ایم، هر جای شهر باشم، باز هم در این محفل زنانه شرکت می‌کنم. خانم‌ها چای این روضه را خیلی نذر می‌کنند و دوست دارند. خیلی‌ها به فرزندان امام حسین(ع) دخیل می‌شوند. چقدر این محافل برای روحیه دادن به هم خوب است.»
مهین‌خانم هم از کرامات اهل‌بیت(ع) در زندگی‌اش کم ندیده است. شفای دخترش را زیر سایه حضرت زینب(ع) گرفته است. نصیحت مادرانه‌اش این است که اگر بانوان می‌خواهند مسیر را گم نکنند، از در خانه اهل بیت(ع) دور نشوند.
نویسنده: حمیده وحیدی
