جملاتی که نباید به کودکان گفت کدامند؟ عباراتی که والدین هنگام صحبت با فرزندان یا حتی با دیگران درباره آن ها استفاده می کنند نه تنها باورهای والدین در مورد جهان را نشان می دهد بلکه بر باورهایی که در کودکان ایجاد می شود نیز تاثیر می گذارد. اگرچه ممکن است برخی از عبارات و جملاتی که عادت دارید مرتبا به کودکان بگویید بی ضرر به نظر می رسند اما می توانند باعث شوند که فرزندان ذهنیت متفاوت و معمولا تحریف شده ای نسبت به خود و جهان پیرامون پیدا کنند. بهتر است دقت کنید جملاتی که نباید به بچه ها بگویید اثرات مهم تری روی روان کودکان خواهد داشت.

جملاتی که نباید به کودکان گفت
در غیاب هر گونه استراتژی واقعی، بسیاری از والدین شیوه‌های تربیتی جریان آگاهانه را انتخاب می‌کنند. به این معنی که به رفتارهای فرزند با انبوهی از عبارات ظاهراً بزرگسالانه که در طول سال‌ها برداشت کرده‌اند واکنش نشان می‌دهند. هیچ مشکلی در این رویکرد وجود ندارد. مطمئناً قابل درک است اما متأسفانه بسیاری از کلیشه های موجود بر اساس فرضیات منسوخ یا اشتباه در مورد نحوه کار بچه ها وجود دارد.
عبارات و جملات رایج دیگر واقعاً در گوش کودکان مؤثر نیستند بلکه صرفاً واکنش‌های احساسی به استرس ناشی از مسئولیت انسان‌های کوچک و دیوانه هستند. چند مورد از بدترین و رایج ترین عباراتی که باید از گفتن آن ها به کودکان اجتناب کرد اشاره شده است.

۱-تو بچه بدی هستی
گاهی اوقات بچه ها با اجبارهای مرموز دست و پنجه نرم می کنند. آن ها ممکن است نتوانند در برابر میل به دویدن برهنه در اطراف خانه، ایجاد صداهای آزاردهنده بلند یا استفاده از حرف های کوچک ناخوشانید مقاومت کنند. در تاریک ترین لحظات والدین احساس می کنند کودک واقعاً آدم بدی است. آن ها احساس می کنند که بچه آن ها کینه توز است و عامدانه به رفتار بد متمایل است. هنگام تجربه خشم ناشی از آن لحظات سخت که در نتیجه گوش به حرف ندادن بچه ها روی می دهد میل به پرسیدن از یک بچه که چرا اینقدر بد هستند یا حتی گفتن اینکه تو بچه بدی هستی غیر قابل مقاومت می شود.
اما آشفتگی والدین ناشی از رفتار بد یک بچه بر اساس فرضیه ای است که مطمئناً نادرست است. بچه‌ها به دلایل بسیار متفاوتی بد رفتار می ‌کنند و هیچ‌کدام از آن ها به این دلیل نیست که افرادی پر از نفرت و کینه توز هستند. گفتن چنین جمله ای به یک بچه این امکان را به او می دهد که پیام را درونی کند و واقعا منجر به رفتار بدتر و مجموعه ای از مسائل روانی از جمله افسردگی و اضطراب می شود. 

۲-انجام بده، در غیر اینصورت …
اصطلاح “یا در غیر این صورت” یک پل خراب و خطرناک بین رفتار و پیامد آن است. بیشتر اوقات هنگام داشتن احساس خشم گفته می شود و به معنای تهدید است. اما تهدید روشی ناکارآمد برای والدین است و فردی که تهدید می کند به ندرت منطقی رفتار می کند. بهتر از تهدید کردن یا دادن بهانه برای گریه کردن کودک، تاکید بر عواقب طبیعی اقدامات یک کودک می باشد.
اما در این بین قوانینی وجود دارد. پیامدها باید به طور منطقی با رفتار مرتبط باشند. در صورتی که می‌خواهند تفکر کودک را تغییر دهند‌ باید فوراً و با آرامش ارائه شوند. همچنین مهم است که پیامد رفتار با این اطمینان همراه باشد که کودک همچنان بسیار دوست داشتنی است.

۳-جملاتی که نباید به کودکان گفت | خجالتی نباش
یکی از بهترین راه‌ها برای سوق دادن کودک به سمت یکی از اختلالات اضطرابی این است که او را در مورد خجالتی بودن او شرمنده و سرزنش کنید و مجبور کنید به افرادی که با آن ها احساس ناراحتی می‌کنند سلام کند. هنگامی که تشویق والدین شامل دستور برای در آغوش گرفتن، دست دادن یا بوسیدن است ‌اساساً به این معنی است که بدن و مرزهای کودک بی معنی هستند و می توانند توسط هر کسی که اقتدار بیشتری از کودک داشته باشد نادیده گرفته شود.
با توجه به تجربیات فرهنگی اخیر در مورد تجاوز به حریم های شخصی کودکان و بزرگسالان، شرمسار کردن بچه بابت عدم ارتباط فیزیکی یا عاطفی با دیگران اصلا ایده خوبی برای بچه های خجالتی نیست. آنچه به کمرویی کمک می کند تمرین، حمایت و آمادگی است. بچه های خجالتی اگر بدانند چه اتفاقی در شرف وقوع است و تمرین کرده باشند که با یک سلام و احوالپرسی حضور داشته باشند بهترین کار را انجام خواهند داد؛ حتی اگر به جای یک دست دادن یا در آغوش گرفتن گرم باشد رفتار مخصوص خود را جایگزین می کنند. ضمن اینکه چنین مرزبندی به مدیریت انتظارات دیگران از کودک کمک می کند.
 ۴-برو تو اتاقت
متخصصان تایم اوت می‌دانند که این تاکتیک انضباطی پاسخی سنجیده به رفتار ضد اجتماعی است. وقت استراحت به بچه ها این فرصت را می دهد که در مورد رفتار خود فکر کنند. زمانی که با ملاحظات آرام و صحبت در مورد آنچه اتفاق افتاده است و آنچه می تواند متفاوت انجام شود صحبت شود نتیجه خوبی دارد. مهم تر از آن تایم اوت ها به منظور افزایش رفتار مناسب روابط اجتماعی است. بنابراین تبعید یک بچه به اتاق آخرین کاری است که یک والد باید انجام دهد.
به هر حال نمی توان گفت چه چیزی ممکن است در آنجا اتفاق بیفتد. کتاب خواندن؟ بازی با اسباب بازی؟ هر کاری که کودک در اتاق انجام می دهد به احتمال زیاد رفتار بد او را تحت تاثیر قرار نمی دهد. بهتر است آن ها را نزدیک خود و ساکت نگه دارید تا دور از خود و در منطقه ای خصوصی.

۵-جملاتی که نباید به کودکان گفت | از خواهر، برادرت یاد بگیر
رقابت های خواهر و برادری می تواند فوق العاده آسیب زا باشد. در واقع خشونت در خانه و خانواده بیشتر بین خواهر و برادر است تا بین والدین و فرزندان. آخرین چیزی که یک رابطه پرتنش به آن نیاز دارد فشار رقابتی اضافی از سوی والدین است. به جای مقایسه مسموم و غیر سالم، والدین با تشویق همکاری بین خواهر و برادر بهتر عمل خواهند کرد. تشویق بازی‌های غیررقابتی یا درخواست از بچه‌ها برای همکاری با یکدیگر برای انجام یک کار مشترک بسیار بهتر از اشاره به نقاط ضعفی است که مقایسه می شود.

۶-اگه واقعا منو دوست داشتی…
مرز باریکی بین گناه و اجبار وجود دارد. احساس گناه زمانی یک احساس ضروری و سالم است که فرد را به سمت جبران سوق دهد. احساس گناه نیاز به همدلی دارد. یک تشخیص اساسی مبنی بر اینکه اعمال یک فرد باعث شده است شخص دیگر احساس آسیب دیدگی داشته باشد. والدین می توانند با اشاره به اینکه اعمال کودک می تواند بر احساس دیگران تأثیر بگذارد از احساس گناه استفاده کنند. اما این تاکتیک زمانی فراتر از حد معقول می رود که والدین پیوند عشق خود با فرزند را تهدید می کنند یا زیر سوال می برند.
عشق چیزی است که به کودک اجازه می دهد تا احساس امنیت را عمیقا تجربه کند و از طریق آن بتواند جهان را کشف کند. درک اینکه همیشه مکانی امن برای بازگشت نیز وجود دارد منوط به داشتن بی قید و شرط عشق والدین است. بنیان عشق بچه را تهدید کنید احساس امنیت او متزلزل می شود. می تواند منجر به اضطراب و حتی رفتار بدتر شود. خیلی بهتر است که به بچه‌ها بفهمانید مهم نیست چگونه رفتار می‌کنند چون باز هم دوست داشتنی خواهند بود اما در عین حال به او یادآوری کنید که رفتار آن ها می‌تواند دیگران را عصبانی، خوشحال، مفتخر یا غمگین کند.

۷-فوق العاده هستی و بیشتر تمرین کن
تحقیقات نشان داده است هر بار که کودک بر مهارتی مسلط می‌شود به زبان آوردن یک عبارت عمومی مانند دختر/پسر خوب او را بیشتر به تأیید شما وابسته می‌کند تا به انگیزه‌ خود کودک برای انجام درست کارها. قدردانی را برای زمانی که واقعاً کار بسیار خاص و تضمین شده انجام داده اند ذخیره کنید و تا می توانید در آن مواقع خاص باشید. به جای اینکه بگویید فوق العاده بازی کردی بگویید این یک پاس گل خوب بود.

درست است که هر چه کودک شما زمان بیشتری را برای فراگیری اختصاص دهد مهارت های او بیشتر می شود اما در عین حال می تواند فشاری را که کودک برای برنده شدن یا برتری احساس می کند نیز افزایش می دهد. این پیام را می فرستد که اگر اشتباه کنید به اندازه کافی سخت تمرین نکرده اید. در عوض‌ کودک را تشویق کنید که سخت کار کند زیرا او پیشرفت می کند و از پیشرفت خود احساس غرور می کند. احساس شخصی که در پی تلاش کردن به دست می آید مهم تر است.

۸-جملاتی که نباید به کودکان گفت | خوب کار کردی اما….
اولاً از هرگونه تعریف و تمجیدی که به دنبال آن «اما» باشد باید اجتناب شود زیرا معنای خود تعارف را از بین می برد. جشن گرفتن پیروزی های کوچک راهی برای ایجاد انگیزه در کودکان برای انجام کارهای خوب است. استفاده از کلمه “اما” باعث می شود آن ها احساس کنند که واقعاً شما را سربلند نکرده اند و به اندازه کافی خوب نبوده اند و کار انجام نداده اند که مطمئناً ضرر بیشتری نسبت به فایده آن دارد. در عوض سعی کنید بگویید تو خوب کار کردی و من به تو افتخار می کنم. شرط می بندم که بهتر و بهتر می شوی.

۹-حالت خوبه، چیزی نیست
وقتی جایی از بدن کودک می خراشد و او اشک می ریزد غریزه شما باعث می شود به او اطمینان دهید که آسیب زیادی ندیده است. اما گفتن این‌جمله که حالت خوب است معمولا باعث بدتر شدن احساس کودک می شود. کودک شما گریه می کند چون حالش خوب نیست. وظیفه شما این است که به آن ها کمک کنید تا احساسات خود را درک کنند و با آن ها کنار بیایند نه اینکه احساسات آن ها را کاهش دهید.
به جای اینکه بگویید گریه نکن خوب می شوی سعی کنید کودک خود را در آغوش بگیرید و با گفتن جمله ای مانند سقوط ترسناکی بود، احساس او را بپذیرید. سپس بپرسید پانسمان می خواهند یا بوسه شما را و یا هر دوی آن ها را.‌ در غیر اینصورت گفتن چنین ‌جملاتی به کودکان و درخواست از آن ها برای دست کشیدن از گریه باعث می شود احساس کنند در ابراز احساسات اشتباه می کنند. شما اساساً احساسات آن ها را بی اعتبار می کنید.

۱۰-من رژیم هستم، نخور چاق میشوی
مراقب وزن خود هستید؟ خیلی هم عالی اما برای خود نگه دارید. اگر کودک شما هر روز شما را ببیند که روی ترازو می‌روید و به شکلی مداوم و وسواس گونه در مورد «چاق بودن» صحبت می کنید در حال ساختن تصویر بدنی ناسالم برای او هستید. پیامی را ارسال می کنید که کودک باید همیشه نگران وزن خود باشد.
این جمله ممنوع و اساسی است. چرا که به کودکان می آموزد بیش از حد به بدن خود حساس باشند و باعث می شود که از همسالان خود برای خوردن برخی چیزها سؤال کنند و به گونه ای آن ها را قضاوت کنند. تصویر بدنی امری بسیار حساس و شخصی است و ایجاد این تصور از چنین سنی آسیب زا است. درعوض سعی کنید بگویید فکر نمی‌کنم خوردن آن ایده خوبی باشد زیرا برای سلامتی شما مفید نیست.

۱۱-جملاتی که نباید به کودکان گفت | با غریبه ها صحبت نکن
درک این مفهوم برای یک کودک خردسال دشوار است. حتی اگر فردی ناآشنا باشد‌ اما خوب رفتار کند، ممکن است کودک او را غریبه تصور نکند. بچه ها گاهی این قانون را اشتباه می گیرند و در برابر کمک افسران پلیس یا آتش نشان هایی که آن ها را نمی شناسند اما قصد کمک دارند نیز مقاومت می کنند.
به‌جای هشدار دادن به آن‌ها در مورد غریبه‌ها، سناریوهایی مانند اگر مردی که نمی‌شناسید به تو آب نبات پیشنهاد کند و از تو بخواهد به خانه او بروی چه کار می‌کنی را جایگزین کنید. وقتی از آن‌ها بخواهید توضیح دهند که در چنین موقعیتی چه کار می‌کنند می فهمید آن ها با این وضعیت چگونه برخورد می کنند و سپس آن ها را به مسیر مناسب راهنمایی می کنید.

۱۲-تا زمانی که شام ​​تمام نشده دسر نخور و بگذار کمک کنم
استفاده از این عبارت ارزش درک شده کودک را از غذا افزایش می‌دهد و لذت او از غذا را کاهش می‌دهد. به جای مبارزه با غذا پیام خود را به این شکل تغییر دهید. اول غذا را می خوریم و پس از آن دسر می خوریم. تغییر عبارت هر چند ظریف و کوتاه، تأثیر مثبت تری بر فرزند شما دارد.
وقتی فرزند شما در تلاش است تا یک برج لگویی بسازد یا یک پازل را تمام کند طبیعی است که بخواهید به او کمک کنید اما اگر خیلی زود وارد عمل شوید به استقلال کودک اسیب زده و آن را تضعیف می کنید. به جای کمک مستقیم و ناگهانی که به مداخله بیشتر شباهت دارد، سوالات راهنمایی گونه بپرسید و به او کمک کنید تا مشکل را حل کند. به نظر تو قطعه بزرگ یا کوچک باید در انتها قرار بگیرد؟ چرا اینطور فکر می کنی؟ بیا آن را امتحان کنیم.
 ۱۳-مراقب باش و این فقط برای پسران-دختران است
گفتن این حرف در حالی که فرزند در حال حفظ تعادل است در واقع احتمال شکست او را بیشتر می‌کند. جملات و کلمات شما حواس کودکان را از کاری که انجام می دهند پرت می کند. اگر مضطرب هستید به آن ها نزدیک شوید تا در صورت زمین خوردن آن ها را ببینید و بتوانید کمک کنید. تا جایی که می توانید بی حرکت و ساکت بمانید.
محدود کردن پسران و دختران به کارهایی که بر اساس جنسیتشان می توانند یا نمی توانند انجام دهند به آن ها می‌گوید که روش‌های خاصی برای رفتار پسران و رفتارهای خاصی برای دختران وجود دارد که سرپیچی از آن ها تاوان خواهد داشت. گویی اگر آن ها رعایت نکنند اشتباه بزرگی کرده اند و به هویت آن ها لطمه می زند. این شیوه کودکان را در چهارچوب های بسته ای قرار می دهد که فرصت شکوفایی توانایی ها را ازآن ها می گیرد و با اعتقاد به نقش های محدود کننده جنسی و اجتماعی سمی رشد می کنند.

۱۴-چون در خانه من هستی از قوانین من پیروی کن و نمیتوانم بخرم
چیز دیگری که بسیاری از والدین دوست دارند بگویند همین جمله است. بسیار شبیه به این مفهوم که اینجا خانه من است و شما فقط در آن زندگی می کنید. هر دوی این جملات باعث می شود فرزند شما در خانه خود احساس ناخوشایند و مزاحم بودن کند و باعث می شود که او احساس سنگینی در مرزهای شخصی با خانواده داشته باشد. در عوض سعی کنید بگویید قوانین خانه را می دانی، لطفا به آن ها پایبند باش. 
آگاه کردن کودکان از مشکلات مالی از سنین پایین می تواند بیش از هر چیز دیگری حس ترس را در آن ها ایجاد کند. به جای آن بگویید نمی‌توانم این را بخرم زیرا پول خود را برای چیزهای مهم‌تری پس‌انداز می‌کنیم. به این ترتیب مدیریت مالی و هزینه کردن به صورت الویت بندی را به کودک آموزش می دهید.  سخن اخر درمورد جملاتی که نباید به کودکان گفت
همانطور که کودکان بزرگ می شوند به طور فزاینده ای تاثیرپذیر می شوند. آنچه والدین کودکان را در معرض آن قرار می دهند به احتمال زیاد همان اندوخته ای است که آن ها در طول زندگی با خود حمل می کنند. بنابراین مهم است که همیشه از جملاتی که به فرزندان می گویید آگاه باشید تا از زخم و آسیب زدن به روان کودک پیشگیری کرده باشید.
نحوه صحبت والدین با فرزندان بر نحوه نگرش آن ها به جهان و خود تأثیر می گذارد. منطقی است که والدین باید به شیوه ای سالم با آن ها صحبت کنند تا رشد سالم تر داشته و به احساس امنیت آن ها از اینکه مورد حمایت و عشق هستند لطمه وارد نشود. اگر شما هم در راستای این موضوع مسئله ای دارید، می توانید از مشاوران و روانشناسان در این مورد کمک بگیرید.