خراسان/ من ۲۸ سال است که خانه دارم و یک فرزند دارم. شوهرم تمام عشق و زندگی اش، خانواده اش است. هر حرفی دارد، رازی دارد، شادی دارد برای آن هاست. با کوچک ترین اتفاق ما باید به پابوسی آن ها برویم؛ اما هیچ کدام از آن ها، کوچک و بزرگ هرگز از ما خبر نمی گیرند. در مراسم ما آخرین افراد هستیم در حالی که هرگز ما حتی دست خالی برای دیدارهای معمولی نمی رویم. باور دارند شوهرم هرگز ناراحت نمی شود و درست هم فکر می کنند.
پاسخ
به نظر می رسد تحمل شرایطی که ۲۸ سال برای شما پایدار بوده است در حال حاضر سخت شده است و ظاهرا تصمیم گرفته اید برای تغییر شرایط تان کارهایی انجام دهید. بیایید شرایط شما را بیشتر بررسی کنیم. شما در پیامک خود مواردی را مطرح کردید که مربوط به رفتار همسرتان است، گفتید که شوهرتان تمام عشق و زندگی اش خانواده اش است؛ ولی نگفتید که چرا همسرتان این احساس را نسبت به خانواده اش دارد و ظاهرا با وجود این رفتارهای آن ها، همسر شما تغییر رفتار نداشته است و همان کارهای گذشته را انجام می دهد. با توجه به این مسئله احتمالا دلایل رفتار همسرتان کاملا شخصی و مربوط به خودش است و تمایلی به تغییر آن ندارد.
برای تغییر شرایط این کارها را بکنید
شما نمی توانید رفتار همسرتان را با وجود میل و خواسته خودش تغییر دهید. شما فقط می توانید روی رفتار خودتان کار کنید و تنها چیزی که به همسرتان می توانید بدهید اطلاعات است. شما می توانید انتظارات خود را با همسرتان درمیان بگذارید و بگویید این مسائل چه احساسی برای شما ایجاد کرده است و اجازه بدهید همسرتان هم نظر و انتظاراتش را بگوید. با هم گفت و گو و بررسی کنید آیا می شود در این خصوص با هم به توافق برسید یا نه؟ برای مثال انتظاراتی را که از همسرتان دارید بگویید، این که شما هم دوست دارید جشن های خانوادگی داشته باشید یا این که شما هم تمایل دارید در جریان مسائل همسرتان قرار بگیرید و این که از او سوال کنید چرا همسرتان مسائلش را با شما مطرح نمی کند و دلایلش را بشنوید. این کار برای شما کمک کننده است که بدانید چرا او بعضی از حرف هایش را به شما نمی زند و بعد از آن انتظاراتی را که از خانواده همسرتان دارید مطرح کنید و بگویید همان طور که شما از آن ها خبر می گیرید، دوست دارید آن ها هم جویای حال و احوال شما باشند و این که به عنوان بزرگ تر دوست دارید به شما احترام بگذارند.
نکته کمک کننده این است که این باور در خانواده همسرتان تغییر کند که شما انتظاری از آن ها ندارید و از رفتارهای آن ها ناراحت نمی شوید و ببینید آیا همسرتان تمایلی دارد روی رفتارهای خودش کار کند و با شما همکاری کند یا نه. اگر تمایل به همکاری داشته باشد مسائل تان راحت تر حل می شود و اگر تمایل به همکاری نداشته باشد شما فقط می توانید روی رفتار خودتان تمرکز کنید و روی خودتان کار کنید؛ برای مثال بگویید شما چه تغییری در رفتارتان در مقابل رفتارهای خانواده همسرتان می دهید و این که شما انتظارات تان را مطرح می کنید و روی این تغییر می مانید یا در مقابل همسرتان چه تغییری در رفتارتان ایجاد می کنید. در پایان این نکته را در نظر داشته باشید که کاری نکنید که فاصله بین شما و همسرتان زیاد شود چون این کار کمک کننده نخواهد بود. برای شما مخاطب گرامی آرزوی موفقیت دارم.