فرزند ۴ ساله‌ام از رابطه من با همسرم به‌طور ناگهانی باخبر شد. آیا این موضوع عواقب سوء در پی خواهد داشت؟ باید چه کنم؟

قبل از هرچیز باید یک توصیه مهم و کلی داشته باشم. مهم‌ترین مسئله در این گونه موارد، حفظ آرامش خودتان است یعنی در این مواقع، دستپاچه نشوید، به هم نریزید و شروع به سرزنش فرزند خود نکنید. لازم است در همان لحظه لباس مناسب بپوشید و آرام باشید و فرزندتان را بغل کنید و از فرزندتان بپرسید آیا کاری داشته که آمده به اتاق‌تان!؟ و این‌که بعد بررسی کنید و ببینید چه دیده و متوجه چه چیزهایی شده؟ شاید اصلا چیزی ندیده باشد. و اما چند توصیه به شما.
    پیامدهای این اتفاق را مخرب‌تر نکنید
نحوه برخورد شما بسیار مهم است. دعوا و سرزنش نکنید و توبیخ هم فایده ای ندارد. معمولا بچه‌ها با دیدن چنین صحنه‌هایی دچار ترس و اضطراب می‌شوند. با دیدن این اتفاق، یک موضوع وحشتناک و ذهنیت بد درباره رابطه‌زناشویی در آینده در آن‌ها شکل می‌گیرد. پس دعوا و برخورد نامناسب شما موجب می‌شود اضطراب آن‌ها بیشتر شود و اثرات مخربی در زندگی آینده‌شان ایجاد خواهد شد.
    در حد فهم کودک، آگاهش کنید
لازم است اجازه بدهید فرزندتان در باره آن چه دیده، حس‌هایی که دارد و آن چه به ذهن اش رسیده حتما با شما گفت‌وگو کند تا این مسئله در ذهن اش پردازش و از بار سنگین آن احساسات کم شود. اگر فرزندتان سوال کرد در حد فهم خودش حتما به سوالش پاسخ دهید مثلا می‌توانید بگویید وقتی مامان و بابا همدیگر را دوست دارند، هم را بغل می‌کنند و عشق‌شان را به هم ابراز می‌کنند و چیزی که اتفاقی شاهدش بوده اصلا به معنای دعوا نیست. توجه داشته باشید که لازم نیست اصل رابطه زناشویی را توضیح دهید و به جزئیات نپردازید، صرفا در حد فهم کودک و درباره سوال هایش توضیح دهید و هیچ گاه دروغ نگویید.
    در صورت نیاز، شما سر صحبت را باز کنید
اگر کودک سوالی نکرد، لازم است مثلا فردای آن روز خودتان با او حرف بزنید و از او سوال کنید مثلا این که چی دیدی؟ چه فکری می‌کنی؟ چه حسی داری؟ و … .
لازم است اول متوجه شوید که کودک‌تان چقدر می‌داند و چه برداشتی کرده، بعد متناسب با درک فرزندتان به او اطلاعات درست بدهید. در نظر داشته باشید برخورد نامناسب والدین باعث ایجاد مشکلات و آسیب‌های روان‌شناختی بسیاری در فرزندان می‌شود مثلا در آینده مشکلات اضطراب، افسردگی، ترس های شدید و مشکلات جنسی و عاطفی را تجربه خواهد کرد درنتیجه این مسئله باید جدی گرفته شود و به دنبال مدیریت آن بروید.
 

 
نویسنده : رمیسا ایزدپناه| کارشناس‌ارشد روان‌شناسی‌