با دوستی که یک هو دشمنم شد، چه کنم؟
دوستی دارم که سابقه رفاقت‌مان با هم از ۲۰ سال گذشته است. خیلی رفیق بودیم تا این‌که یکهو تبدیل به دشمنم شد! من چند بار به او سر زدم ولی این‌قدر بد و غیرمحترمانه با من برخورد کرد که بی‌خیالش شدم. یادم هست وقتی مادرش فوت کرد، شهر دیگری بودم، سریع خودم را برای تسلیت رساندم اما او برای فوت برادرم، حتی با من تماس هم نگرفت. توان بخشیدنش را ندارم و هروقت یادش می‌افتم، حس بدی دارم. چه کنم؟
پاسخ مشاور
مخاطب گرامی، زمانی که فردی در دوران کودکی‌تان حضور دارد و در آن دوران، نقش مهمی را مانند آن‌چه دوست‌تان برای شما داشته ایفا کرده است، بدون شک نقش مهمی را در دنیای روانی شما به خود اختصاص خواهد داد. بنابراین تجربه احساسات ناخوشایند همانند آن‌چه شما تجربه کرده‌اید نه تنها اجتناب‌ناپذیر که بسیار طبیعی و قابل پیش‌بینی است. با این حال، چند توصیه به شما دارم.
با تعریف روان‌شناسانه بخشش آشنا شوید
بخشش به معنای این نیست که اشتباهات فرد را انکار کنید یا این که دیگر حق ندارید درباره آن‌چه رخ داده است، احساساتی را تجربه کنید. بخشش حتی به این معنی نیست که مجبورید ارتباطات خود را با شخص مدنظر به همان شکلی که بوده است، ادامه دهید یا این‌که اتفاقات رخ داده را فراموش کنید. بخشش در علم روان‌شناسی در واقع رها کردن قضاوت فرد مدنظر و نارضایتی از فردی است که در حق شما اشتباهاتی را مرتکب شده است. در واقع شما خود را از نقش قربانی خارج و سعی می‌کنید آن چه را که باعث شده است فرد دست به آن اشتباهات بزند، صرف‌نظر از این‌که چقدر منطقی یا غیرمنطقی است درک کنید. از سوی دیگر به یاد داشته باشید که بخشش یک فرایند تدریجی است و رفتهرفته رخ می‌دهد و می‌تواند در یک برهه زمانی کامل شود.
گلایه‌ها را به دوست‌تان گفته اید؟
در سوال خود نگفته‌اید که آیا درباره احساسات و افکار خود با دوست‌تان صحبت کرده‌اید یا خیر؟ از آن‌جا که در دوستی‌تان در چند مرحله نارضایتی از وی را احساس کرده اید، دانستن این‌که در آن موقعیت‌ها چه عکس‌العملی نشان داده‌اید حائز اهمیت است. در واقع در صورتی که در یک ارتباط نزدیک، کدورت‌های کوچک‌تر حل نشود، رفتهرفته توانایی فرد برای بخشش کاهش می‌یابد و ممکن است رابطه ناگهان از دست برود. بنابراین این‌که از دوست‌تان بخواهید برای شما دلایل رفتارش را توضیح دهد، می‌تواند مفید باشد.
نحوه انجام این عمل بسیار مهم است. در واقع شما باید به گونه‌ای این موضوع را مطرح کنید که خالی از پیش‌داوری و قضاوت باشد. شما صرفا درباره احساسات و انتظارات خود صحبت می‌کنید و اجازه می‌دهید تا دوست شما هم نظرات خود را مطرح کند. گاه مسائل آن‌طور نیست که به نظرمان می‌رسد. ممکن است مشکلاتی در زندگی مشترک دوست‌تان وجود داشته باشد که شما از آن بی‌خبر هستید یا دلایل دیگری که شما از آن اطلاعی ندارید. در هر حال می‌توانید در یک گفت‌وگوی دو نفره، احساسات و افکار خود را با دوست تان در میان بگذارید و اجازه دهید او هم آن‌چه را که فکر و تجربه می‌کند، بیان کند. این فرایند می‌تواند به تسریع بخشش و رهایی از احساسات ناخوشایند کمک کند.
نویسنده : تینا امیری| روان‌شناس‌بالینی و دانش‌آموخته انستیتو روان‌پزشکی
