دروغگویی کودکان، دلایل و راهکار‌ها

 

بیا نی نی | بخش روانشناسی – گاهی اوقات پسرم را هنگام گفتن دروغ‌های کوچک مانند: “من این کار را نکرده‌ام! ” گیر انداخته‌ام. من میدانم که او این کار را انجام داده است، اما دوست ندارم او را دروغ گو بنامم. چرا کودکانمان دروغ می‌گویند و در این مواقع چه باید بکنیم؟

ایده خوبی است که از زدن برچسب ناخوشایند به کودک اجتناب کنید. کودکان بر اساس صحبت‌های ما هویت خود را تعریف می‌کنند و ما به عنوان پدر و مادر دوست نداریم که آن‌ها با دید منفی به خود بنگرند. از سویی دیگر دوست داریم که با دروغگویی کودک برخورد کرده و به آن‌ها راست گویی را آموزش دهیم. به هیچ عنوان دوست نداریم تا دروغ گویی درون کودک نهادینه شود.

دروغگویی کودکان دلایل مختلفی دارد. آن‌ها برای پوشاندن اشتباهات خود، فرار از تنبیه و یا به دلیل عدم تشخیص راست و دروغ اقدام به دروغگویی می‌کنند. دلیل دروغ گفتن آن‌ها این است که از اهمیت راستگویی بی خبرند. از سویی دیگر در بیشتر خانواده‌ها اجازه راستگویی در برخی مسایل به کودک داده نمی‌شود. برای نمونه اگر کودک از برادر کوچکترش (به دلیل برخی رفتارها) خوشش نمی‌آید، یا از او ناراحت است، به او اجازه داده نمی‌شود تا اظهار نظر کند. بلکه بایستی برادرش را دوست بدارد و همواره مراقب او باشد، وگرنه تنبیه می‌شود. در نتیجه کودک برای فرار از تنبیه، علی رغم احساس خود، رفتاری تصنعی همراه با دروغگویی در پیش می‌گیرد.
آموزش ارزش و اهمیت راست گویی به کودک، مستلزم صرف وقت، آموزش، مداومت و بردباری است.

 

دروغگویی کودکان از حدود سه سالگی آغاز می‌شود. در این زمان کودک می‌فهمد که شما ذهن خوان نیستید و او می‌تواند حرف‌های نادرستی بزند که شما متوجه نشوید.
کودکان در سن ۴-۶ سالگی بیشتر دروغ می‌گویند. کودک در این سن می‌تواند بهتر دروغ بگوید و با حالات صورت و تن صدای خود، دروغ خود را طبیعی‌تر جلوه می‌دهد. اگر شما از او بخواهید که آنچه را که گفته با جزییات توضیح دهد، معمولا در آن می‌ماند.
هنگامی که کودکان به سن مدرسه می‌رسند، بیشتر دروغ می‌گویند و در دروغگویی بهتر می‌شوند. دروغ‌هایشان نیز پیچیده‌تر می‌شود، زیرا کودک دایره واژگان بیشتری دارد و از نحوه فکر کردن دیگران آگاهی پیدا کرده است.
در سن هشت سالگی، کودک می‌تواند بدون اینکه گیر بیفتد، دروغ بگوید.

---

 یا نا امید کردن شما، از اعتراف به کاری که انجام داده است دچار ترس باشد. این مساله غیر از دروغ گفتن عمدی، راهی برای فریب شماست.

و سخن آخر اینکه

چنانچه کودکی دروغ گفت، والدین نباید شتابزده عمل کنند و یا حوصله خود را از دست دهند و به تنبیه کودک اقدام کنند. هم چنین نباید دروغگویی کودکان را مساله‌ای اخلاقی قلمداد کرد. برای نمونه، اگر کودکی دروغ گفت: بیان جمله “دروغگو دشمن خداست و به جهنم می‌رود” اشتباه است! راه پیشگیری مناسب گفتگو با کودک و مشاهده رفتار والدین است تا کودک دریابد که نیازی به تظاهر و دروغگویی ندارد.

برگرفته از: انضباط بدون گریه / الیزابت پنتلی