من خانمم را خیلی دوست دارم و واقعا عاشقش هستم. چند ماه بیشتر نیست که ازدواج کرده‌ایم، در این مدت دو سه بار بحث‌ودعوا کردیم که ‌دو بار به او سیلی زدم. خیلی ناراحتم و عذاب وجدان دارم؛ البته او چون مغرور است جواب من را می‌دهد، من هم عصبی می‌شوم و دیگر یادم می‌رود این خانم عشق من است و نباید او را بزنم. نمی‌دانم چه کار کنم، می‌ترسم اگر عصبی شوم دوباره کتک‌کاری کنم. باید راه حلی وجود داشته‌باشد؛ البته الان ۲ ماه است که باردار شده و من مراعاتش را می‌کنم؛ ولی دعوای آخری همین یک ماه پیش بود.

پاسخ مشاور

خشم یک احساس طبیعی است و همه آدم‏ها خشمگین می‏شوند. آنچه مهم است بروز و از آن مهم‏تر نحوه بروز خشم است که به نظر می‏رسد مشکل شما همین مورد آخری است. نخست این که مسئله شما ممکن است دلایل زیادی داشته باشد؛ ولی اگر فعلاً روی پرخاشگری‌تان تمرکز و بقیه را رها کنیم، مشکل شما به اصطلاح خشم‏های انفجاری ناگهانی است. این یک مشکل رفتاری است که در صورتی که خارج از رابطه زناشویی یعنی با افراد دیگر هم تکرار شود، ممکن است بیانگر حالت شدیدتری بوده و نیاز به دارودرمانی در کنار آموزش‏های کنترل خشم و آموزش مهارت‌های ارتباطی داشته باشد. کسی که دچار حمله خشم می‏شود نمی‏‏تواند واکنش منطقی به موقعیتی که در آن قرار دارد، نشان دهد و به طورطبیعی رفتار پرخاشگرانه یا دست کم غیرقابل پیش‏بینی خواهد داشت.

هرچه زودتر موقعیت خشم را ترک کنید

بهترین کار در این مواقع این است که خودتان را هر چه زودتر از موقعیت بیرون بیاورید. شاید بپرسید چگونه؟ ولی بهترین کار توجه به علایم فیزیولوژیک و بدنی است. به‌طورمعمول پیش‌درآمد خشم، حالت برانگیختگی بدن با علایمی همچون افزایش ضربان قلب، گرم شدن صورت و انقباض عضلات صورت و دست‌وپاهاست؛ بنابراین این‌ها علایمی است که هر وقت اتفاق افتاد در اندک زمانی به بروز کلامی یا فیزیکی پرخاشگری منجر می‏شوند؛ پس با پیدا شدن این علایم در بدن خیلی زود از موقعیت خارج شوید، دست کم ۲۰ دقیقه تا نیم‌ساعت به شما کمک خواهدکرد آرام‌تر شوید.

حواستان را پرت کنید

تلاشتان این باشد در این ۲۰ دقیقه کمتر روی مرور ذهنی و درگیری ذهنی با مسئله مانور دهید و بیشتر سعی کنید کاری کنید تا حواستان پرت شود. مثل راه رفتن یا تماشای تلویزیون یا نفس‌کشیدن آرام و عمیق به مدت۱۰ تا ۱۵ دقیقه با تمرکز روی بدن و نه هیچ چیز دیگر و اگر در خانه هستید، ترجیحاً در خانه نمانید.

شاید خشم‌تان مربوط به احوال درونی‌تان باشد

راهکاری که گفتیم یعنی کنترل‌به‌موقع موقعیت‏هایی که احتمال پرخاشگری وجود دارد، یک راه حل موقتی است. بهترین کار مشورت با یک روان‏شناس باتجربه است تا به شما کمک کند دلایل خشم خود را بدانید و از آن مهم‏تر راه‌های کنترل خشم و در عین حال راه‌های بیان سازندۀ خواسته‏های خود از همسرتان را بیاموزید. چون پرخاشگری در یک معنا راهی برای بیان خواسته‏ای است که فرد پرخاشگر احساس می‏کند طرف مقابل عمداً آن را پایمال کرده و او باید به شدیدترین وجه، طرف مقابل را متنبه کند و از خود حداکثر دفاع را به عمل آورد. ممکن است روان‏شناس علاوه بر راهکارهای فکری و عملی برای درک و تغییر مسئله، از یک روان‌پزشک برای تجویز دارو کمک بگیرد که پیشنهاد می‏کنم در صورت صلاحدید پزشک بپذیرید. ممکن است مسئله شما کمی هم مربوط به احوالات درونی و شخصی شما باشد و صرفاً خودش را در رابطه با همسر نشان دهد.

از همسرتان کمک بگیرید

مسئله بعدی کمک گرفتن از همسرتان است، سعی کنید به او نزدیک‏تر شوید، صرف نظر از میزان اختلاف و ناراحتی پیش‌آمده به او توجه و محبت کنید و به حرف‌هایش به‌ویژه بخش‏های منطقی ‏تر خواسته‏ های او بها بدهید.

همۀ مسائل زناشویی حل‌شدنی نیست. باور کنید همه همین‌طور هستند و هیچ زوجی را پیدا نخواهید کرد که توانسته‌باشند همه مسائل‏شان را حل کنند، مسئله اصلی، احترام متقابل به هم و به عقاید یکدیگر در قبال مسائل حل‌نشدنی است. سعی کنید به این مسئله توجه داشته‌باشید و در مقابل از اصرارهای خود برای اصلاح طرف مقابل دست‌بردارید و تمرکز را روی اصلاح خود قراردهید. اصلاح خواسته‏ های غیرمنطقی، اصلاح نیاز افراطی به کنترل همسرتان، اصلاح نداشتن اعتماد و احترام کافی به او و دنیای او. عذاب وجدان کافی نیست در نهایت این که عذاب وجدان برای تغییر کافی نیست، این خود بخشی از خشم‏های انفجاری است که باید به جای سرزنش خود و عذرخواهی کلامی، در عمل و رفتار، صبوری را تحمل کنید. حرف‌های بیشتری هست که از حوصله بحث ما خارج است ولی مشورت با روان‌شناس و روان‌پزشک را از یاد نبرید.