عواقب تنها گذاشتن کودک در خانه

آسیب های تنها گذاشتن کودک در خانه

برای بسیاری از خانواده ها اتفاق می افتد در موقعیتی قرار بگیرند که ناچار شوند فرزند خود را برای مدتی در خانه تنها بگذارند. البته، تنها گذاشتن کودک در خانه راه حلی است که معمولا توصیه نمی شود.

هرچند با گسترش تعداد مراکز نگه داری کودکان، کلاس های آموزشی و تفریحی، پرستاران، مراقبان و … این موقعیت به ندرت برای خانواده ها رخ می دهد، اما گاهی به دلایل غیرقابل پیش بینی والدین ناچار به انجام آن می شوند این در حالی است که تن ها ماندن در منزل می تواند آسیب های روحی و جسمی فراوانی برای کودکان به همراه داشته باشد.

تنها گذاشتن کودک در خانه

روز گذشته در فضای مجازی تصاویری از کودکانی که در منزل تنها مانده بودند منتشر شد که نشان می داد کودکان در این موقعیت کارهای خطرناکی انجام می دهند که برای بررسی علت بروز چنین رفتارهایی با یک روانشناس به گفت وگو پرداختیم.
روانشناس بالینی با بیان اینکه به والدین توصیه می شود تحت هیچ شرایطی کودکان زیر ۷ سال را در منزل تنها نگذارند، گفت:والدین در چنین شرایطی باید به بیماری های زمینه ای فرزندشان توجه کنند، زیرا تاکید می شود کودکانی که دارای زمینه بیش فعالی، آسم، صرع و … هستند نباید در منزل تنها بمانند.

در خصوص کودکانی که دارای هیچ بیماری زمینه ای نیستند نیز توصیه می شود قبل از ۷ سالگی در خانه تنها نمانند، اما بعد از این سن والدین می توانند برای مدت کوتاه ۱۰ الی ۱۵ دقیقه آن ها را تنها بگذارند.

این عضو انستیتو روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطرنشان کرد:کودکان در ۷ سالگی با بیان جملاتی از قبیل:«این عروسک من است»، «مال منه» و … اعلام استقلال می کنند به همین دلیل والدین می تواند این کودکان را در مدت توصیه شده تن ها بگذارند، اما باید توجه داشته باشند که قبل از ترک منزل علت خروجشان را توضیح بدهند و تاکید کنند که زود به منزل بازمی گردند.

او در پاسخ به اینکه آیا تنها ماندن کودکان می تواند خطراتی را برای آن ها به همراه داشته باشد، تصریح کرد:متاسفانه برخی خانواده ها با بیان جملاتی مانند «تنهایی برای بچه مناسب است»، «تنها بماند بزرگ می شود»، «این کار به صلاح اوست» و … فرزند را تن ها می گذارند، اما این در حالی است که تن ها ماندن در منزل در کودکان ۱ تا ۶ سال علاوه بر آسیب های جسمی می تواند عوارض روحی را نیز به همراه داشته باشد، اما پس از ۷ سالگی کودکان از نظر روحی دچار مشکل نمی شوند.
به والدین توصیه می شود برای پیشگیری از حوادث جسمی حتما قبل از ترک منزل وسایل گازسوز و برقی را بررسی کنند، پریزهای برق را مسدود و تمام عوامل امنیتی و محافظتی را تحت کنترل قرار بدهند.

اگر والدین ناچار به تن ها گذاشتن فرزندشان برای مدت طولانی در منزل شدند باید حتما از یک نفر مراقب درخواست کنند که کنار فرزندشان بمانند، زیرا احساس تنهایی برای مدت طولانی موجب می شود که کودک برای غلبه بر حس خود و یا سرگرمی کارهای خطرناکی انجام بدهد.

این روانشناس بالینی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه آیا تنهایی به خودی خود می تواند موجب بروز رفتارهای خطرناک در کودکان شود، گفت:رفتار کودکان در خلا شکل نمی گیرد بلکه آن ها تحت تاثیر محرک های بیرونی قرار می گیرند به همین دلیل است که به والدین توصیه می شود در انتخاب بازی، فیلم و همبازی کودکانشان توجه کنند. برای مثال وقتی کودکی بازی های رایانه ای جنگی که به اصطلاح به آن بازی های هیجان انگیز گفته می شود، انجام می دهد این مساله در ذهنش ایجاد می شود که وقتی در منزل تن ها ماند حرکات بازی را در منزل تمرین کند که این امر بسیار خطرآفرین است.

والدین باید برای تنهایی فرزندشان برنامه ریزی کنند تا زمانی که ناچار به انجام آن شدند و نتوانستند مراقب مناسبی برای فرزندشان انتخاب کنند با اطمینان خاطر منزل را ترک کنند. برای مثال به فرزندشان بگویند که در مدتی که آن ها را ترک می کنند کودک باید اتاق خود را مرتب کند و برای این کار جایزه دریافت خواهد کرد و یا بازی مهارتی و شادی آور برای آن ها تهیه کنند، زیرا کودکان در تنهایی با سوالی مبنی براینکه چه کار کنم؟ مواجه می شوند که ممکن است برای پاسخ این سوال دست به هر کاری بزنند، اما اگر والدین از قبل به این سوال پاسخ بدهند کودک دچار چنین سوال نمی شود.

این عضو انستیتو روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد:به طور کلی به والدین توصیه می شود که برای فرزندشان بازی های خشونت آمیز و رقابتی تهیه نکنند و اجازه بدهند آن ها بیشتر بازهای خلاقانه انجام دهند، زیرا این اقدام باعث می شود که کودک در تنهایی خود به آفرینش خلاقیت جدید فکر کند.