با آی یو آی زودتر حامله میشم یا با آی وی اف؟

بررسی روش آی یو آی(IUI) و آی وی اف (IVF) برای بارداری

۱۵ درصد از خانم هایی که نمی توانند باردار شوند، بعد از یک سال از دخول محافظت نشده و دیگر درمان های باروری، احتمالاً به دنبال روش های مثل آی وی اف و آی یو آی می روند. این که فرد بارور نمی شود، علت های مختلفی دارد بنابراین اولین مرحله باید مراجعه به متخصص و تعیین علت ناباروری باشد.

۸۵ درصد از زوج ها معمولاً در سال اولی که برای بارداری اقدام می کنند؛ موفق می شوند اما احتمال موفقیت در اقدام به بارداری در سال دوم به ۵ تا ۱۰ درصد می رسد بنابراین آن ها به این دو روش رو میآورند که در این قسمت از بیا نی نی تفاوت های آن ها را به شما توضیح خواهیم داد.

روش ای یو ای (IUI) چیست؟

این مفهوم به عنوان لقاح مصنوعی شناخته می شود و درمان ساده ای است که آن را با دارو های باروری انجام می دهند. رایج ترین دارو هایی که برای آن ها استفاده می شود، دارو های کلومیفن سیترات یا لتروزول است. بعضی از چرخه های این روش از طریق امواج فراصوت یا سونوگرافی است اما بعضی دیگر باید با تست هایی در منزل انجام شود.

خانوم در دوران چرخه قاعدگی برای سونوگرافی اقدام می کند که معمولاً در روز دو یا چهار این کار را انجام می دهند تا وضعیت تخمدان بررسی شود و مطمئن باشند که هیچ کیستی در تخمدان وجود ندارد که بتواند تخمک گذاری را مختل کند. همچنین ممکن است داروهای باروری تجویز شود تا مطمئن شوند که تخمک گذاری به شکل موفقیت آمیز انجام خواهد شد.

هنگامی که تخمک گذاری نزدیک باشد، فرآیند آی یو آی را برایش برنامه ریزی می کنند که در آن نمونه ای از منی مرد را برمی دارند و اسپرم را از آن جدا می کنند و آن را غلیظ می کنند که تقریباً ۶۰ دقیقه طول می کشد و آن را داخل واژن می کنند.

همزمان وضعیت رحم را نیز مشاهده می کنند و در نهایت یک لوله کوچک را شستشو می دهند و از طریق آن، اسپرم را به حرکت در می آورند و آن را وارد رحم می کنند.

آی وی اف (IVF) چیست؟

آی وی اف که به آن بارداری آزمایشگاهی گفته می شود، با ترکیبی از دارو ها و فرایند های جراحی انجام می شود که به اسپرم کمک می کند تا تخمک را بارور کند و کاشت جنین در رحم صورت بگیرد.

در این روش ممکن است چند ماه معطل شوید تا فرآیند کلی کامل شود. گاهی اوقات در تلاش اول نتیجه می گیرید اما بعضی از افراد ممکن است به چندین جلسه نیاز پیدا کنند. قبل از انجام هر کاری کیفیت و کمیت تخمک ها، سطح هورمون ها، مایع منی، هر گونه بیماری عفونی و وضعیت رحم را بررسی می کنند و اگر لازم باشد، آزمایش های اضافه تر می گیرند.

برای شروع کار پزشک برای شما دارو هایی را تجویز می کند تا تعدادی از تخمک ها بالغ شوند و آماده باروری باشند. این دارو ها باعث تحریک تخمدان می شوند و از تخمک گذاری های زودتر از موعد و یا نابالغ جلوگیری می کند و رحم را نیز آماده خواهد کرد.

پزشک همچنین تعیین می کند که کدام دارو ها را نیاز دارید و چه زمانی باید از آن ها استفاده کنید. ۳۴ الی ۳۶ ساعت بعد از تزریق داروی نهایی و قبل از تخمک گذاری، بی حسی واژن را انجام می دهند و بعد تخمک های بالغ را وارد این ناحیه می کنند. بعد از آن اسپرم را از مایع منی جدا می کنند و باروری را انجام می دهند که دو روش رایج دارد.

در روش اول یکی از اسپرم های سالم با تخمک بالغ با یکدیگر ترکیب می شوند و هنگام شب تا صبح لقاح صورت می گیرد.

در روش دوم یک اسپرم سالم را مستقیماً به تخمک بالغ تزریق می کنند که اگر مشکلِ کیفیت یا کمیت اسپرم یا آی وی اف های شکست خورده وجود داشته باشد، روش دوم را انتخاب می کنند.

تفاوت آی وی اف (IVF) با آی یو آی (IUI)

این دو پروسه با یکدیگر متفاوت هستند اما باید آن ها را با یکدیگر مقایسه کنیم و مزایا و معایب آن ها را بسنجیم.

IUI آی یو آی

این روش نیاز به جراحی های کمتر و هزینه پایین تر دارد بنابراین اگر پزشک اجازه انجام آن را می دهد، بهتر است که این روش را امتحان کنید. معمولاً در انجام این روش شما کمتر تحت نظر قرار می گیرید.

معمولاً افراد زیر ۳۵ سال با انجام این روش ۱۰ الی ۱۲ درصد نتیجه می گیرند اما افراد ۴۰ سال به بالا ۲۵ درصد احتمال بارداری دارند. این روش نیاز به داروی کمتر دارد یا حتی شاید بعضی از آن ها دارویی استفاده نکنند.

پس اگر بالای ۳۵ سال سن دارید و حداقل ۶ ماه برای بارداری تلاش کرده اید یا زیر ۳۵ سال هستید و حداقل ۱۲ ماه برای بارداری اقدام کرده اید، بهتر است که به دنبال این روش بروید.

IVF آی وی اف

معمولاً احتمال بارداری بعد از این روش ۵۰ درصد است و این یک مزیت بزرگ برای ivf محسوب می شود، زیرا مشکل انتقال تخمک وجود ندارد. معمولاً یک تخمک مشخص را انتخاب می کنند که بیشترین احتمال باروری در آن وجود دارد و ممکن است مقداری از تخمک ها را فریز کرده و برای بارداری های بعدی استفاده کنند اما این روش هزینه بالاتری دارد و نیازمند استفاده از دارو، و دو الی سه تزریق در روز به مدت ۸ الی ۱۲ روز متوالی است و همچنین ممکن است نیاز به جراحی هم باشد اما احتمال موفقیت بالاتری دارد؛ به شرطی که هزینه ها و خطرات بیشتر آن را بپذیرید.

نتیجه

با توجه به توضیحاتی که خواندید، بطور کامل با هر دو روش آشنا شدید پس به راحتی می توانید تفاوت این دو را تشخیص داده و روش مناسب تر را انتخاب کنید.