همه ما دوست داریم زندگی خوب و شادی داشته باشیم؛ بدون نگرانی، بدون حس بد و بدون دردسر  اما گاهی اتفاقاتی را رقم می‌زنیم که نتیجه‌شان تلخکامی در زندگی می‌شود. توقعات بی‌جا از دیگران یکی از زمینه‌های سلب شادی و رضایت از زندگی است.وقتی از چیزی که در کنترل ما نیست بیشتر از حد معمول انتظار داشته باشیم مدام ناکامی و سرخوردگی سراغ ما می‌آید و سطح رضایت‌مان از زندگی کم می‌شود  اما چه توقعاتی اشتباه است؟

۱) ذهن‌خوانی|  اگر توقع داشته باشیم دیگران مدام ذهن‌ ما را بخوانند و حال بد ما را بفهمند مسیر اشتباهی را انتخاب کرده ایم. مشکلات زندگی برای همه هست و در گیرودار  زندگی و هزاران اتفاق و دردسر، قرار نیست دیگران از لحن یا حس و حال ما متوجه شوند که به کمک یا درد دل نیاز داریم. شاید ما فکر کنیم دیگران حال بد ما را به‌روی خودشان نمی‌آورند یا برای‌شان بی‌اهمیت هستیم، اما در بیشتر مواقع قرار نیست نزدیکان ما صرفاً بر اساس لحن و زبان بدن ما متوجه عمق مشکلات ما شوند و کاری انجام دهند.

۲) زندگی تعطیل|  اگر اطرافیان‌تان از مشکلات و دردسرهای شما مطلع شدند قرار نیست زندگی‌شان را به‌خاطر شما تعطیل کنند. شاید در مواردی خاص و برحسب ضرورت و اولویت این رفتار هم لازم باشد اما قرار نیست یک دوست مسافرت خانوادگی‌اش را به ‌تعویق بیندازد یا برادرتان چند روز مرخصی بگیرد تا به مشکل شما رسیدگی کند. سعی کنید در حدی روی کمک دیگران حساب کنید که هم مسئولیت زندگی‌تان را نادیده نگیرید، هم اگر دیگران کمکی نکردند ناراحت نشوید و  هم کارتان روی زمین نماند.

۳) جبران کن| شما زمانی کمکی به کسی کرده اید اما قرار نیست او هم در موقعیت مشابه آن را جبران کند. شما برحسب وظیفه اخلاقی و انسانی به همنوع خود کمک کرده اید، دیگران هم بهتر است به شما کمک کنند اما نباید تصور کنید که آن‌ها حتماً و در هر شرایطی قرار است کار خوب شما را جبران کنند. این‌که یک نفر قدردان زحمت ما نباشد اتفاق تلخی است اما متاسفانه ممکن است این اتفاق رخ دهد. پس گام اول این است که خودتان دنبال حل مشکل باشید و هیچ‌وقت به امید جبران به کسی کمک نکنید؛ بلکه کمک‌تان را یک وظیفه اخلاقی بدانید.نکته دیگر این که قرار نیست اگر کمک‌تان جبران نشد شما از کمک دست بکشید.  

۴) فقط موافق باش| نباید انتظار داشته باشیم دوستان، همکاران یا خانواده، صرف رابطه کاری یا خانوادگی با همه تصمیمات و رفتارهای ما موافق باشند و از انتخاب و هویت شخصی‌شان به‌خاطر ما فاصله بگیرند. چنین توقعی کاملاً اشتباه است، چون خود ما هم به صرف احترام به دیگران حاضر نیستیم پا روی اولویت‌ها، انتخاب‌ها و ارزش‌های‌مان در زندگی بگذاریم.

۵) احترام بگذار| اگر شما به خودتان، استعدادها، توانایی‌ها، عملکردها و. .. احترام نمی‌گذارید نباید توقع داشته باشید دیگران شما را جدی بگیرند و احترام لازم را به شما بگذارند. اگر شما در کلام یا عمل، خودتان را نفی کنید در نگاه دیگران هم کوچک می‌شوید. تخریب شخصیت خود همان قدر بد است که خود بزرگ ‌بینی.

نویسنده : سیدسورنا ساداتی| روزنامه‌نگار