ژوان/ منظور از سبک های فرزندپروری والدین، نحوه ارتباط و طرز برخورد والدین نسبت به فرزندان،
احساسات و علاقه آن­ها به یکدیگر و چگونگی دخالت یا عدم دخالت آن­ها در کار­های مهم و همکاری آن­ها است.
بدون تردید می­ توان گفت یک مدل فرزندپروری در همه خانواده ­ها وجود ندارد،
بلکه به تعداد خانوده ­ها روش­های فرزندپروری وجود دارد.
والدین باید به کودک فرصت دهند تا درباره احساسات و نگرش­ های منفی خود، بدون ترس و واهمه صحبت کنند.
باید رفتار­های نا­مطلوب کودک را مورد سرزنش قرار دهند، نه خود کودک را.
بنابراین احساس احترام به فرزند در شیوه­ های اعمال انضباط باید محفوظ بماند
محدودیت­ ها نباید به طور مطلق بیان شوند
و والدین باید از طرح محدودیت­ های دوگانه و نا مشخص خود­داری کنند
و محدودیت­ ها را با هدف­ های تربیتی و سالم ­سازی شخصیت کودک اعمال نمایند.

سبک های فرزندپروری یا روش­ های ارتباطی والدین و فرزندان را به چهار قسمت کلی تقسیم کرده است.

والدین مقتدر
والدین سهل­ گیر
والدین مستبدانه
والدین مسامحه ­گر
والدین مقتدر:
به فرزندان خود استقلال و آزادی فکری می ­دهند،
و آن­ها را تشویق می ­کنند و نوعی محدودیت و کنترل را بر آن­ها اعمال می ­دارند.
در خانواده­ هایی با والدین مقتدر، اظهار نظر­ها و ارتباط اخلاقی وسیع در تعامل کودک و والدین وجود دارد
و گرمی و صمیمیت نسبت به کودک در سطح بالا است.
کودکان دارای چنین والدینی متکی به نفس هستند،
با همسالان روابط دوستانه دارند، با فشار روانی به خوبی مقابله می­ کنند،
شاد و پر انرژی هستند (ماسن و دیگران، ۱۹۷۳؛ به نقل از محرابی، ۱۳۸۴).

سبک فرزندپروری والدین سهل­ گیر:
نسبت به آموزش رفتار­های اجتماعی سهل­ انگار هستند،
نظم و ترتیب و قانون کمی در این خانواده­ ها حاکم است و پایبندی اعضا به قوانین و آداب اجتماعی بسیار کم است.
تزلزل در چنین خانواده­ایی به چشم می­خورد و این تزلزل باعث بی بند و باری کودکان شده
و موجب می­ شود که آنان احساس مسئولیت نکنند.
از ویژگی­ های فرزندان رشدیافته در چنین خانواده­ هایی، مقاومت و لجبازی در مقابل بزرگسالان است.
دارای اتکّا به نفس پایینی هستند، زود خشمگین و زود خوشحال می­ شوند، تکانشی و پرخاشگر هستند،
و در مقابله با فشار­های روانی دچار مشکل می­ شوند.

سبک فرزندپروری والدین مستبدانه:
خود را به صورت انعطاف­پذیری تحمیل می­ کنند.
از نظر تربیتی، خشن و تنبیه­ گر بوده و با رفتار بد مقابله می ­کنند و کودک بد رفتار را تنبیه می­ نمایند
. ابراز محبت و صمیمیت آن­ها نسبت به کودکان در سطح پایینی است، عقاید فرزندان را جویا نمی­ شوند.
فرزندان دارای چنین والدینی، ثبات فکری و روحی ندارند و خویشتن را بدبخت می­ پندارند،
آن­ها زود ناراحت می­ شوند و در برابر فشار­های روانی آسیب پذبر­اند.

سبک فرزندپروری والدین مسامحه­ گر:
در مقایسه با والدین دیگر بسیار مهرورز، از خود گذشته، اهمال­ورز، سهل­ گیر و مسامحه ­گر به نظر می­ رسند.
این والدین دارای ویژگی­ های کنترل کم، پذیرش کم و کم پاسخگو بودن هستند.
به نظر می­ رسد آن­ها نگران بچه­ های خود نیستند و حتی ممکن است آن ها را طرد کنند.
آن­ها طوری درگیر مسائل شخصی خود هستند که فرصت ایجاد و اجرای نظم و قانون در خانواده خود را ندارند.