می‌ترسم بعد از بچه‌دار شدن، شوهرم فقط به بچه‌مان توجه کند
چندتا سوال و ابهام برایم درباره بچه‌دار شدن ایجاد شده که از چندین زن‌و‌شوهر دیگر هم شنیدم. آیا دو نفر که با هم ازدواج می‌کنند، حتما باید بچه‌دار شوند؟! آیا بچه فقط دردسر و محدود کننده نیست؟ من خودم می‌ترسم بعد از بچه‌دار شدن، شوهرم فقط به بچه‌مان توجه کند.
اگر بخواهیم به جواب قانع‌کننده‌ای درباره مسئله بچه‌دار شدن و تاثیر آن بر زندگی‌مشترک برسیم لازم است که به هدف زندگی و نیازهای خودمان عمیق‌تر نگاه کنیم.
تولیدمثل باعث تکامل انسان می‌شود
هر موجودی توانمندی‌هایی دارد و در طول حیات خود با استفاده از آن‌ها آثاری به‌جا می‌گذارد. همه موجودات توانایی تولیدمثل دارند و از آن جا که هر توانمندی یک نیاز است که باید برآورده شود بنابراین ما با تولید مثل به نیازی پاسخ می‌دهیم که باعث تکامل مان می‌شود.به دلایل مختلفی ممکن است زوجی نخواهند یا نتوانند از برخی توانمندی‌ها و نیازهای ذاتی خود بهره ببرند. این ناتوانی یا نخواستن البته یک نقص در وجود آن‌ها ایجاد می‌کند ولی ممکن است چاره دیگری نباشد. همین موضوع درباره بچه‌دار شدن هم صادق است. گاهی اوقات فرزند آوردن در شرایطی می‌تواند برای هر کدام از زن یا مرد یا برای زندگی مشترک آن‌ها عوارض یا پیامدهای ناخوشایندی داشته باشد. در این صورت آن ها باید بچه دار شدن را به زمان مناسب آن موکول کنند و به عبارتی این بر عهده خود آن هاست که تصمیم بگیرند کدام نیاز یا مسئله برایشان اولویت دارد.
ایراد از بچه‌دار شدن نیست
در هر حال باید به یاد داشت که ایراد از بچه دار شدن نیست چون این یک نیاز ذاتی همچون دیگر نیازهاست. در واقع مشکل مربوط به محدودیت‌ها، ضعف‌ها و ترس‌های ماست. اگر آوردن فرزند به یک رابطه زناشویی آسیب برساند، مشکل از جای دیگری است. به‌طور مثال از اعتمادبه‌نفس پایین یا خودخواهی یا نداشتن مسئولیت‌پذیری یکی یا هر دوی زوج‌ها، ولی ما آدم‌ها عادت داریم به‌جای مواجه‌شدن با مسائل شخصیتی و تغییر خود، صورت مسئله را پاک کنیم و از هر عاملی که ضعف‌ها و ترس‌های ما را آشکار می‌کند، فرار کنیم و همین موضوع باعث می‌شود که از بچه‌دار شدن بگریزیم.
عاقبت محروم‌کردن خود از بچه‌دار شدن
واقعیت این است که بچه‌دار شدن و بزرگ‌کردن فرزند، هزینه‌های مادی و معنوی زیادی دارد. به ویژه در زمانه فعلی ولی مگر هیچ تکامل و پیشرفتی بدون سختی ممکن است؟ بله، بچه هم می‌تواند دردسر به همراه بیاورد و هم محدودکننده باشد ولی درعین حال لذت و گشایش خودش را به همراه دارد. اصولا زندگی چه به شکل زندگی‌مشترک و چه مجردی بدون سختی و محدودیت و چالش نیست اما گاهی اوقات مواجه‌شدن با چالش و سختی در نهایت آرامش‌و‌آسایش به بار می‌آورد و در این مورد پدر و مادری که دشواری‌ها و دردسرهای بزرگ کردن فرزند را پشت سر گذاشته اند، عشق و قدرت و غروری را تجربه خواهند کرد که با هیچ چیز حاضر به عوض کردن آن نیستند ولی برای زن و مردی که خود را از این تجربه منحصر به فرد محروم کرده‌اند، در نهایت درک آن عشق و قدرت و غرور ممکن نیست.
نویسنده: منیژه مسگری| کارشناس‌ارشد مشاوره خانواده
