زنی هستم٢٧ساله، فوق دیپلم وخانه دارم و همسرم٣٠ساله و دیپلم است و شغل آزاد دارد. پنج ماه از عروسی مان می گذرد و زندگی مستقل مان را شروع کرده ایم. از ابتدای عقد، چون همسرم آدم شوخ طبع و پدرم آدم سخت گیر و بداخلاقی بود، دچار مشکل شدیم و رفت و آمدهای همسرم کم وکمتر شد، هر چه می گفتم اخلاق پدرم همیشه این طور بوده، باور نمی کرد. پدرم به جشن عروسی ام نیامد و این اختلافات بیشتر شد، الان پنج ماه است که همسرم نه اجازه می دهد بروم خانه پدرم و نه تلفنی با او صحبت کنم، هر وقت هم حرفی می زنم که دلم تنگ شده، دعوایمان می شود، نمی دانم چه کار کنم؟
 پاسخ مشاور:
شما اخلاق پدرتان را بهتر می ‏دانید و توانسته ‏اید او را با همۀ این شرایط بپذیرید ولی این لزوماً به معنای این نیست که همسرتان هم بتواند بپذیرد، بنابراین از همسرتان این انتظار را نداشته باشید که او را به طور کامل و به زودی بپذیرد. از نظر من، شما بهتر است جانب همسرتان را بگیرید و این هم برای شما خوب است، هم برای همسرتان و هم حتی برای پدرتان! چون در هر صورت اگر در این ازدواج خدای ناکرده شکست هم بخورید، پدرتان ممکن است باز شما را به دلیل این ازدواج و انتخاب سرزنش کند. لذا بهتر است به فکر خودتان و زندگی تان باشید و گاهی آدم‏ ها را با مسائل شخصی خودشان به حال خود رها کنید. شما نمی ‏توانید پدرتان را تغییر دهید، نهایت تلاش شما این بوده که او را با سخت گیری‏ هایش پذیرفته ‏اید و این یعنی تمام کار. حالا با اصرار به همسرتان برای کنار آمدن با او و اخلاقیات انعطاف ‏ناپذیرش زندگی‏تان را خراب نکنید. فراموش نکنید که اگر همسرتان شما را منع می‏ کند، می‏ خواهد میزان وفاداری و پشتیبانی شما را بسنجد و این را حتی نشانه ‏ای از تعهد شما به خود بداند؛ اگر به این شکل با او کنار بیایید و ثابت کنید که پشتیبان همسرتان هستید، احتمال دارد کم کم آرام تر شود و با پدرتان هم کنار بیاید، اما این در صورتی است که خیالش از جانب شما و حمایت تان راحت باشد. توصیه من این است که با وساطت فردی بزرگ تر از خانواده خود یا همسرتان، زمینه ‏ای ایجاد کنید که آشتی صورت گیرد. همسرتان هم باید روی این مسئله کار کند که به خاطر شما و زندگی خودش، از کنار ناملایمات پدرتان با گذشت رد شود، ولی این تصمیم و زمان آن را به عهدۀ خودش بگذارید. لطفاً توصیه من را فراموش نکنید! از هر جنبه به مسئله نگاه کنید بهتر است تا قبل از رفع کدورت با وساطت بزرگان، در عین احترام به خانواده خودتان، به همسرتان اصرار نکنید که خواسته شما را قبول کند. صبور باشید و به ایشان به اندازۀ کافی حق و وقت بدهید! 

نویسنده : مصلح میرزایی روانشناس بالینی از انستیتو روان‌پزشکی تهران