دعوای والدینم آزارم می دهد
خراسان/ پسری ۱۳ساله هستم. پدرومادرم مدام با هم دعوا می‌کنند و من از دعواهای‌شان رنج می‌برم. چه کار کنم که کمتر با هم دعوا کنند؟
پاسخ
اگر همواره شاهد دعوای والدین خود هستید، طبیعی است که هیجاناتی همچون غمگینی، ترس، نگرانی، استرس و خشم را تجربه کنید. برخی نوجوانان به‌دلیل تلاش برای وساطت و برقراری صلح میان والدین و بی‌نتیجه ماندن تلاش‌های‌شان، احساسات ناخوشایند مضاعفی مثل ناکامی، ناامیدی، عذاب‌وجدان و درماندگی را هم تجربه می‌کنند. آن چه کنار آمدن با این موقعیت را دشوار می‌کند، این است که شما کنترل چندانی بر رفتارهای والدین‌تان ندارید. به‌علاوه چون در سن نوجوانی هستید، ممکن است آن‌ها کمتر به وساطت‌ها و نظرات‌تان بها دهند. با این حال باید درنظر بگیرید که حتی در صمیمی‌ترین خانواده‌ها هم میان والدین اختلاف نظراتی وجود دارد. این اختلافات در بسیاری از موارد به‌معنای نبود محبت میان زوج ها یا به پایان خط رسیدن نیست و قابل حل است. اگرچه ممکن است برای برطرف کردن این مشکل، مراجعه والدین‌تان به زوج‌درمانگر ضروری باشد، توصیه‌های زیر کمک می‌کند با این موقعیت بهتر کنار بیایید.
مرزهای معین | به‌یاد داشته‌باشید که شما مسئول تعارضات والدین‌تان نیستید و حلوفصل کردن این تعارضات برعهده شما نیست. اگر والدین‌تان سعی می‌کنند شما را وارد دعوا کنند یا قاضی اختلاف خود قرار دهند، صادقانه بگویید که نمی‌خواهید وارد دعوا شوید و از هیچ‌یک از آن‌ها جانبداری نکنید. همچنین باید بدانید که شما در بروز این اختلافات، مقصر نیستید و اگر تلاش‌های‌تان برای برطرف کردن مشاجرات بی‌نتیجه مانده‌است، نشانه ناتوانی شما نیست. والدین‌تان ممکن است به جلسات زوج‌درمانی منظمی نیاز داشته‌باشند تا بتوانند به گونه‌ای موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بنابراین ناکام ماندن تلاش‌های شما برای بهبود رابطه آن‌ها چیزی نیست که خود را به‌خاطرش سرزنش کنید.
مکان امن | ارائه راه‌حل برای برطرف کردن مشکل والدین‌تان در توان یا جزئی از مسئولیت‌های شما نیست. از این‌رو حداقل کار ممکن این است که امنیت هیجانی خود را حفظ کنید. اگر می‌توانید به اتاق یا مکان امنی بروید مثلا خانه مادربزرگ یا کتابخانه محل زندگی‌تان تا کمتر شاهد مشاجرات باشید. خود را با گوش دادن به موسیقی و تماشای فیلم سرگرم کنید. مشاجره حتی میان زوج‌هایی که روابط خوبی دارند، طبیعی است و بسیاری از اوقات این دعواها فروکش می‌کنند. بنابراین شاید لازم باشد تا زمانی که شرایط قدری به حالت عادی بازگردد، فقط از موقعیت دور باشید.
تاب‌آوری | تاب‌آوری به‌معنای توانایی مقابله با شرایط دشوار و پاسخ انعطاف‌پذیر به فشارهای زندگی است. افراد تاب‌آور در شرایط دشوار به‌جای فاجعه‌انگاری درباره مشکل به خود و توانمندی‌های‌شان بیشتر توجه می‌کنند، هیجانات‌شان را می‌شناسند و مثبت‌اندیشی‌شان را حفظ می‌کنند. تاب‌آوری نوعی ویژگی است که می‌تواند با آموزش و تمرین، ارتقا یابد. بهبود عزت‌نفس، گسترش روابط اجتماعی سالم و حمایت‌کننده، مراقبت از خود و خلق هیجانات مثبت برای خود، به افزایش تاب‌آوری کمک می‌کند. اگر هرروز زمانی را به خودمراقبتی، انجام فعالیت‌های لذت‌بخش، ورزش، استفاده از فنون کاهش استرس و ایجاد هیجانات مثبت اختصاص دهید، تاب‌آوری‌تان افزایش می‌یابد و بهتر می‌توانید با شرایط دشوار کنار بیایید.
گفت وگو | برخی والدین هرگز متوجه اثرات سوء رفتارهای خود بر فرزندان‌شان نیستند. سعی کنید زمانی که روابط والدین‌تان بایکدیگر مساعد و اوضاع خانواده آرام است، با آن‌ها صحبت کنید و از نگرانی‌ها و احساسات منفی خود بگویید. اگر سعی کردند یکدیگر را متهم کنند، با آرامش اما قاطعانه بگویید که فقط می‌خواهید درباره خود و احساسات‌تان حرف بزنید و قصد ندارید مقصر اختلافات را پیدا کنید. آسیب‌های رفتارهای‌شان را برای‌شان شرح دهید، از آن‌ها درخواست کنید مشاجرات‌شان را در خلوت حلوفصل کنند و اگر نمی‌توانند، به زوج‌درمانگر مراجعه کنند.
نویسنده : انسیه برزویی|روان شناس بالینی
